Intelligentie is in de psychologie dat, definitie, typen kort, emotioneel, algemeen, sociaal zijn

Pogingen definieer het begrip intelligentie en wordt al sinds de oudheid gemeten. Maar onderzoekers en psychologen zijn het nog steeds niet eens over de verschillende theorieën en de componenten van deze eigenschap. Er is zelfs een mening dat het nodig is om alle versies van de interpretatie van deze term te verlaten en te vervangen door andere, meer specifieke (maar ze zijn ook nog niet geïntroduceerd).

Algemene definitie

De meest voorkomende was de interpretatie van K. Jaspers, die betoogde dat intelligentie een persoon is die in zijn geheel wordt beschouwd vanuit zijn unieke capaciteiten.

NN Moiseev betoogde dat intelligentie doelen stellen, opties voor hulpbronnen plannen, strategische structuur voor een bepaald doel is. Het maakt het mogelijk om specifieke langetermijntaken op te lossen, dat wil zeggen, we hebben het over het vermogen om plannen te maken en implementeren, evenals de mogelijke risico's en gevolgen berekenen van acties die hiervoor worden ondernomen.

Meestal gebruiken psychologen een interpretatie die stelt dat intelligentie wordt gekenmerkt door het vermogen tot abstract denken, logica, analytische operaties, het ontdekken van relaties en wetten, leren, adequate perceptie van gegevens en het vermogen om de set op te lossen taken. Taken kunnen absoluut alle problemen zijn die je in het leven tegenkomt en die een oplossing vereisen.

Moderne psychologen interpreteren intelligentie als het vermogen om over de wereld te leren en eventuele problemen effectief op te lossen, inclusief het beheersen van fundamenteel nieuwe vaardigheden om obstakels uit de weg te ruimen. In dit opzicht is het heel goed mogelijk om de efficiëntie ervan te ontwikkelen, te vergroten of te verkleinen.

Intelligentie wordt in de psychologie soms alleen gekarakteriseerd in relatie tot doelen die men in het leven tegenkomt. Dit is met name relevant voor overleving, wat het hoofddoel is, terwijl anderen er alleen maar uit volgen, evenals voor de doelen en kansen die op een bepaald werkterrein worden gerealiseerd.

Algemene intelligentie

In 1904 gr. psycholoog Ch. Spearman ontwikkelde het concept van de G-factor, ook wel algemene intelligentie of de algemene intelligentiefactor genoemd. De wetenschapper deed de ontdekking door de relatie te vinden tussen specifieke cognitieve vaardigheden. Het concept bevestigt dat het vermogen van een persoon om te handelen naar een situatie direct afhankelijk is van zijn andere vaardigheden en niveau van mentale vermogens.

Deze factor van algemene intelligentie wordt meestal vertegenwoordigd in ongeveer de helft van de vragen over testen die het niveau van intelligentie bepalen. Met behulp van dergelijke tests is het alleen mogelijk om bepaalde individuele vaardigheden te beoordelen, bijvoorbeeld logisch denken of geheugen, maar geen van hen geeft het algemene beeld weer.

IQ

IQ (intelligentiequotiënt) of intelligentiequotiënt wordt gebruikt om het intellectuele vermogen te bepalen. Deze verhouding wordt uitgedrukt door mentale leeftijd gedeeld door biologische leeftijd en vermenigvuldigd met 100. Als een 12-jarige bijvoorbeeld een geest heeft ontwikkeld die normaal gesproken voorkomt bij een 14-jarige, dan zou zijn IQ 117 zijn.

Als een kind volgens de testresultaten gemiddelde of zelfs lage IQ-scores heeft, betekent dit niet zijn toekomstige mislukkingen. Doorgaans wordt 90-110 als normaal beschouwd en is een lage score bij de meeste tests minder dan 70.

Houd er rekening mee dat standaardtesten passende antwoorden impliceren, maar een persoon kan creatief buiten de gebaande paden denken en taken verkeerd uitvoeren. Dan wordt een onvoldoende laag resultaat verkregen. Het is ook mogelijk dat een persoon (meestal een kind) verdwaald is en zelfs elementaire taken voor hen aankan vanwege opwinding en verlangen om een ​​hoge score te behalen.

De testresultaten moeten zorgvuldig worden bestudeerd en geïnterpreteerd, rekening houdend met de individuele kenmerken van het karakter en het denken van een persoon. De meest populaire test in de moderne psychologische wetenschap is de Eysenck-test. Ook d. Veksler (een psychiater uit de Verenigde Staten), omdat ze als de meest objectieve worden beschouwd. Maar er is niet één standaard voor het bepalen van IQ.

Sociale intelligentie

Intelligentie in de psychologie is het vermogen om correct te begrijpen wat het gedrag van een persoon betekent. Deze vaardigheid is nodig voor een optimale interpersoonlijke interactie en snelle aanpassing in een bepaalde samenleving.

Deze term werd voor het eerst geïntroduceerd in 1920. gebruikt in de psychologische werken van E. Thorndike voor de definitie van 'vooruitziendheid in interpersoonlijke relaties'. Andere onderzoekers hebben deze term op hun eigen manier geïnterpreteerd, geconcretiseerd en aangepast.

In het bijzonder in 1937 g. G. Allport zag de relatie tussen sociale intelligentie en het vermogen om bijna onmiddellijk een oordeel te vellen over anderen, om hun meest waarschijnlijke reacties te voorspellen. Naar zijn mening is dit een speciaal "sociaal geschenk" dat kan zorgen voor een gemakkelijke relatie, met dit zal resulteren in een gesocialiseerde aanpassing, maar zonder een diep begrip van de motieven en redenen.

Hoe wordt het gemeten?

Voor de eerste keer werd een betrouwbare diagnostische optie voor het bepalen van het niveau van sociale intelligentie ontwikkeld en in zijn praktijk geïntroduceerd door de onderzoeker J. Guilford. Volgens zijn concept is sociale intelligentie een specifiek systeem van intellectuele vaardigheden, dat niet afhankelijk is van het niveau en de invloed van algemene intelligentie.

Deze vaardigheden worden, net als de algemene intellectuele, gepresenteerd in de vorm van 3 variabele factoren: inhoud, operaties, resultaten. De onderzoeker kon 1 specifieke operatie onderscheiden - cognitie (C), en concentreerde zich in de experimenten ook op het concretiseren en bestuderen van gedrag (CB).

Deze vaardigheid wordt bepaald aan de hand van 6 factoren:

1. Gedragseenheden Definitie (CBU) - het vermogen om een ​​bepaalde verbale en non-verbale expressie te benadrukken (deze vaardigheid ligt dicht bij de definitie van een "figuur van de achtergrond", die werd onderzocht in de Gestaltpsychologie).
2. Bepaling van gedragsniveaus (SHS) Is het vermogen om gegeneraliseerde eigenschappen te herkennen in sommige gegevens over menselijk gedrag die een expressieve of situationele kleur hebben.
3. Gedragsrelatie Definitie (CBR) Is het vermogen om bestaande menselijke relaties te begrijpen.
4. Gedragssystemen definiëren (CBS) - dit is het vermogen om de logica te begrijpen van de vorming en verdere ontwikkeling van integrale situationele interacties, de semantische belasting van het gedrag van mensen in bepaalde specifieke situaties.
5. Gedragstransformatiedefinitie (CGT) Is het vermogen om de oorspronkelijke betekenis van soortgelijk gedrag (verbaal en non-verbaal) in verschillende situaties te begrijpen.
6. Gedragsresultaten (CBI) is het vermogen om de waarschijnlijke resultaten van een gedrag te voorspellen op basis van de ontvangen gegevens.

Emotioneel intellect

Er wordt aangenomen dat de meest succesvolle en invloedrijkste mensen ter wereld niet altijd een genie voor wetenschap hebben. De belangrijkste factor die het mogelijk maakt om beroemd te worden, een snelle carrière, erkenning is geen algemene intelligentie, die wordt gedefinieerd als IQ (intelligentiequotiënt) en emotioneel, door psychologen aangeduid als EQ (emotioneel quotiënt).

Intelligentie is in de psychologie het menselijk vermogen om iemands gevoelens en emoties, interesses te begrijpen en te beheersen voor de omringende sociale wereld, emoties, evenals het vermogen om de emotionele achtergrond te begrijpen en er controle over te hebben.

Het concept is geformuleerd door de Amerikaanse onderzoeker L. Gardner in de jaren 90. XX eeuw. Er moet echter worden opgemerkt dat zijn onderzoek de afgelopen jaren zijn specifieke grenzen niet heeft kunnen vormen, in tegenstelling tot de IQ-indicator.

Tekenen van hoge emotionele intelligentie

Onder de onderzoeken zijn een aantal kenmerken geïdentificeerd die wijzen op een hoge drempel voor emotionele intelligentie.

In het bijzonder kan worden aangehaald:

• Een gevormd emotioneel vocabulaire is het vermogen om aangrenzende emoties en gevoelens te begrijpen, te onderscheiden en te beschrijven;
• Een verhoogde interesse in de omgeving, gezonde nieuwsgierigheid en empathie is het vermogen om zich mentaal in de plaats van een persoon te verplaatsen, om contact te leggen;
• Gevoeligheid voor veranderingen, het vermogen om zich aan te passen aan alledaagse omstandigheden;
• Het vermogen om jezelf en de omgeving gemakkelijk ongepaste verlangens te ontkennen - zo'n vermogen is een bewijs van zelfbeheersing en zelfrespect;
• Het vermogen en de wens om interessante kennis met anderen te delen, om hen aangename onverwachte geschenken te geven, zonder er iets voor terug te verwachten;
• Het vermogen om te waarderen wat is, niet te klagen dat iets niet genoeg is - is buitengewoon nuttig in het leven, vermindert stress en leidt tot uitstekend welzijn.

Soorten intelligentie volgens Howard Gardner

Het ontwikkelde concept, dat de verdeling van intelligentie in verschillende typen omvat, vond lange tijd geen bevestiging en werd beschouwd als slechts een uitdaging voor de IQ-test. Deze toetsing bepaalt het intelligentieniveau in kwantitatieve termen. Het concept van 8 soorten intelligentie geeft aan dat alle mensen op de een of andere manier streven naar de ontwikkeling van elk van deze typen. Dit is wat bijdraagt ​​​​aan de vorming van zijn vermogen om niet alleen de samenleving te kennen, maar ook de omringende wereld als geheel.

Dit concept is ontwikkeld door Howard Gardner. Het was deze onderzoeker in 1983. besloten om veranderingen aan te brengen in de destijds gevestigde concepten van intelligentie, ontwikkeld door de school voor cognitieve wetenschappen. Op dit moment wordt dit concept, ondanks de betrouwbaarheid en hardheid van het onderzoek en de argumentatie, niet algemeen aanvaard.

Ruimtelijk

Deze weergave wordt gekenmerkt door een uitstekende oriëntatie in de ruimte van elke schaal (klein of groot). Het beste van alles is dat dit soort intelligentie zich ontwikkelt bij bestuurders van verschillende voertuigen, architecten en schaakfans.

Lichamelijk-kinesthetische

Dit type intelligentie wordt gekenmerkt door het vermogen om het eigen lichaam te gebruiken, het te beheersen, nauwkeurigheid van bewegingen, evenwicht en dergelijke. Ontwikkeld onder dansers, evenals vertegenwoordigers van toegepaste beroepen.

Muzikaal

Dit type intelligentie wordt gekenmerkt door een verhoogde gevoeligheid voor geluiden en ritmes. Zangers, gitaristen, pianisten en andere spelers op verschillende instrumenten zijn meestal goed in dit soort intelligentie.

taalkundig

Dit type intelligentie bepaalt de goede perceptie van alle factoren die verband houden met woorden, hun definities, combinaties. Dit type is dominant onder schrijvers, dichters, journalisten, copywriters.

Logisch wiskundig

Het komt tot uiting in het vermogen om symbolen en feiten te begrijpen, om ze te onderscheiden van hypothesen en theorieën. Het ontwikkelt zich het beste onder wetenschappers.

interpersoonlijk

Het wordt gekenmerkt door het vermogen om met mensen om te gaan. Optimaal vermogen om emoties, gevoelens en stemming te begrijpen, te identificeren. Ontwikkeld door succesvolle verkopers, docenten, psychologen.

intrapersoonlijk

Dit is het vermogen om je emoties correct te identificeren en vast te leggen, oplossingen voor vrede.

naturalistisch

Intelligentie in de psychologie is een vermogen dat wordt bepaald door een gevoelige houding ten opzichte van de natuur, het vermogen om het te begrijpen, om de verschillen tussen planten, dieren, enzovoort te zien.

De vorming van elk van de beschreven soorten intelligentie en hun interactie wijzen op het vermogen om cognitie te ontwikkelen. Dit concept kan bijvoorbeeld verklaren waarom succesvolle musici het niet goed deden op school.

Theorieën over de structuur van intelligentie

Op dit moment zijn er veel concepten en theorieën ontwikkeld die de structuur en samenstelling van intelligentie beschrijven, waarvan de bekendste tot Ch. Speerman en R. Cattel. Die laatste staat ook bekend om zijn 16-factortest.

Onderzoek door Charles Spearman

Ch. Spearman formuleerde aan het begin van de 20e eeuw 2 centrale factoren: G (algemeen - algemeen) en S (bijzonder - specifiek). G bepaalt het algemene niveau, S - specifieke vaardigheden, de specifieke kenmerken van denken, perceptie en andere vaardigheden die betrokken zijn bij het oplossen van specifieke levenstaken.

De theorie van Raymond Cattell

In de jaren 40. de vorige eeuw werd het concept van algemene intelligentie verfijnd door de onderzoeker Cattel, die formuleerde en bewees het bestaan ​​van de concepten van "mobiele" en "kristallijne" intelligentie, die structurele onderdelen van het algemene zijn geworden intelligentie.

Een mobiele uitstraling kenmerkt het vermogen van een persoon om zijn eigen acties en beslissingen te onderbouwen, het vermogen om een ​​uitweg te vinden uit verschillende levenssituaties, ongeacht ervaring.

Met andere woorden, een persoon gebruikt dit soort intelligentie voor analytische activiteiten, het identificeren van klassieke gedragspatronen en oorzaak-gevolg relaties bij het gebruik van elementaire logische technieken en conclusies. De onderzoeker meende dat dit soort intelligentie direct gerelateerd is aan genetisch erfgoed, maar op geen enkele manier afhankelijk is van opvoeding en leervermogen.

Tegelijkertijd kan kristallijne intelligentie niet aangeboren zijn en heeft het geen verband met de vorming en werking van het menselijk zenuwstelsel. Met andere woorden, het ontwikkelt zich uitsluitend in de opleiding en ontwikkeling van de persoonlijke cultuur. Dit type intelligentie bestaat uit gegeneraliseerde kennis over normale menselijke activiteiten, de lexicale laag, zinnen, het gebruik van apparatuur en gereedschappen, het opstellen van rapporten, enzovoort.

Met andere woorden, in het geval dat een nieuwe taak verschijnt en een persoon zich realiseert dat hij al eerder iets soortgelijks heeft ontmoet, is het het uitgekristalliseerde intellect dat erbij betrokken is. Bij gebrek aan eerdere ervaring wordt het mobiele type gebruikt.

Kwaliteiten en eigenschappen

Belangrijke eigenschappen van intelligentie zijn onder meer leergierigheid en diepgang, evenals flexibiliteit en mobiliteit, het vermogen tot logica en bewijs:

Eigenschappen van de geest	Karakteristiek en waarde
nieuwsgierigheid	de wens om uitgebreid te leren over een fenomeen of object in een echte relatie wordt bepaald door actieve cognitie
diepte van geest	bepaald door het vermogen om de hoofdpunten te scheiden van de secundaire, de noodzakelijke van de optionele
flexibiliteit en mobiliteit	dit is het vermogen om uitgebreid gebruik te maken van je eigen ervaring, snel en duidelijk de elementen van nieuwe relaties en relaties te bestuderen, abstract van de denkpatronen
samenhang	wordt bepaald door een duidelijke opeenvolging van verzinsels, het vermogen om rekening te houden met eventuele significante elementen in het geïnspecteerde object, allerlei relaties
bewijs	wordt bepaald door het vermogen om op het noodzakelijke moment de feiten, patronen te gebruiken, overtuigend van de getrouwheid van verzinsels en conclusies
kriticiteit	gekenmerkt door het vermogen om de resultaten van verzinsels duidelijk te beoordelen, het vermogen om ze kritisch te evalueren, vermijd de verkeerde beslissing, stop je eigen acties als ze niet bijdragen aan de beslissing toegewezen taken
breedtegraad	dit is het vermogen om de hele taak als een geheel te zien, zonder de initiële informatie uit het oog te verliezen die bij de taak hoort, om verschillende opties voor het oplossen van het probleem te behandelen

Kennis ontstaat tijdens het leren en de praktische toepassing. Een aanzienlijk aanbod van nuttige informatie (eruditie) is een zeer belangrijk element van intelligentie. Het is onmogelijk om de mentale ontwikkeling volledig en volledig te beoordelen van een persoon die een enorme hoeveelheid kennis onder de knie heeft, omdat de voorraad kennis niet het hele intellect kan weerspiegelen.

Een persoon kan 3 graden hoger onderwijs hebben, maar tegelijkertijd heeft hij misschien geen hoog niveau van intelligentie. En een persoon met een relatief kleine voorraad kennis kan niet als achterlijk worden beschouwd. Het vermogen om te redeneren, levenservaring en kennis toe te passen kan van een aanzienlijk niveau zijn en dit zal zich onder bepaalde omstandigheden manifesteren in het behalen van succes.

De factor van intellectuele ontwikkeling wordt beïnvloed door factoren:

• genetisch erfgoed;
• het woon- en cultuurniveau van het gezin;
• methoden van onderwijs en opvoeding in de voorschoolse leeftijd;
• gezondheid van de moeder tijdens de zwangerschap.

Deze factoren wijzen er echter niet op dat intellectuele ontwikkeling pas op jonge leeftijd begint. Op dit moment kan de basis worden gelegd, maar intelligentie omvat veel verschillende structurele elementen. Het verandert ook gedurende het leven van een persoon.

Intelligentie is een gegeneraliseerd mentaal vermogen dat het vermogen omvat om conclusies te trekken, te voorspellen, problemen en vragen op te lossen. Het stelt je ook in staat om te plannen, te abstraheren, je te verdiepen in complexe concepten.

We mogen de mogelijkheid om te leren op basis van onze eigen en andermans ervaring niet vergeten. Het gaat niet alleen om het bestuderen van materiaal en data, specifieke academische kennis of het bekwaam afleggen van toetsen. Dit concept in de psychologie omvat brede en diepe vaardigheden om de wereld om ons heen te herkennen, de essentie van verschijnselen te bepalen en te bepalen hoe te handelen in een bepaalde situatie.

Video's over intelligentie in de psychologie

Cognitieve psychologie. Wat is intelligentie: