Stotteren is in logopedie wat? Definitie, typen, etiologie, oefeningen

Stotteren is een complexe spraakstoornis, die wordt geassocieerd met mentale fysiologie, wanneer er sprake is van een schending van de integriteit en vloeiendheid van menselijke spraak. Stotteren wordt in de logopedie ook wel logoneurose genoemd. Deze symptomen manifesteren zich door frequente herhalingen of langgerekte klanken, enkele lettergrepen of zelfs hele woorden. Logonervose manifesteert zich soms door regelmatige of onregelmatige stops, evenals een gebrek aan vertrouwen in spraak, waardoor ritmestoornissen merkbaar zijn.

Concept en essentie

Logoneurose (spraakneurose) is een van de soorten systemische neurose. Het gebrek aan consistentie in de systemische regulatie van spraak, evenals de reproductie ervan, kan worden gezien in de schending van de soepelheid van spraak. Bovendien, hoe sterker de angst voor de uitvoering van spraak, hoe groter de stoornis van spraak, aangezien het proces wordt beïnvloed door concentratie van aandacht. Dit wordt logofobie genoemd in logopedie, wat de logneurose alleen maar verergert en de behandeling ervan veel moeilijker maakt.

Het belangrijkste verschil tussen logoneurose kan de convulsies van het spraakapparaat worden genoemd. Dergelijke stuiptrekkingen, die articulatorische krampen worden genoemd, worden het duidelijkst waargenomen door de mensen om hen heen. Stemkrampen, onzichtbaar voor anderen, worden alleen herkend door logopedisten of neurologen. Ademhalingskrampen zijn ook erg moeilijk te herkennen. Deze ongezonde processen zijn alleen te vinden in een bepaald deel van het spraakapparaat, maar het is ook mogelijk om hun combinatie te diagnosticeren.

Meestal wordt logoneurose gediagnosticeerd bij kinderen van 2 tot 5 jaar oud. Stotteren, dat optreedt tijdens de adolescentie, wordt beschouwd als een manifestatie van neurose. Soortgelijke overtredingen treden ook op naarmate we ouder worden. Volgens statistieken komt stotteren 3 keer vaker voor bij jongens dan bij meisjes.

Stotteren vanaf de voorschoolse leeftijd brengt het kind in bijzondere omstandigheden. Vaak dragen familieleden, opvoeders, leraren en andere omgeving alleen maar bij aan het versterken van het defect. Het gezin verbergt de bezorgdheid over het stotteren niet, waardoor zijn angst toeneemt en de aandacht van het kind wordt vernauwd tot een defect.

Als gevolg hiervan verbeteren deze maatregelen niet alleen de spraak niet, maar maken ze het ook meer merkbaar voor de patiënt zelf. Logopedisten zijn van mening dat bij elke complexiteit van de motorische manifestaties van logoneurose ze veel gemakkelijker worden geëlimineerd als de patiënt sociaal beschermd is en daarom minder neurotisch.

Stotteren is bij logopedie een schending van het tempo, het ritme en de vloeiendheid van de spraak, die worden veroorzaakt door de spasmen van de spieren van het spraakapparaat. Bij logoneurose bewegen de spraakorganen met storingen, de patiënt ademt gespannen, vaak begint hij te praten tijdens het inademen, de stem wordt ook gespannen. Articulatorische, respiratoire en vocale samenhang verdwijnt.

Sommige patiënten, wanneer ze proberen het defect te overwinnen, beginnen zichzelf te helpen door verschillende begeleidende bewegingen uit te voeren. Aanvankelijk vergemakkelijken dergelijke bewegingen de spraak enigszins, maar na een zeer korte tijd worden ze ineffectief, waardoor de logoneurose nog moeilijker en merkbaarder wordt.

Vormen en typen

Er zijn 2 vormen van logoneurose, afhankelijk van de factoren die de oorzaak zijn van het optreden ervan:

• Neurose-achtig wordt gekenmerkt door spraakstoornissen op basis van systemische neurose. Dit type defect wordt slecht behandeld, omdat het wordt veroorzaakt door genetica. Bij mensen met deze soort wordt een iets andere werking van het centrale zenuwstelsel, in een deel van de hersenen, waargenomen dan bij de meeste. Kinderen beheersen later de spraak en beginnen het te gebruiken, ze kunnen zich ook langzamer ontwikkelen dan hun leeftijdsgenoten.
• Neurotisch wordt gekenmerkt door de gevolgen van ernstige schokken of regelmatige stress. Meestal kan een persoon beginnen te stotteren nadat hij erg bang is geweest. Verder beginnen de spasmen van de spieren die de spraak beheersen vaker terug te komen, terwijl de persoon bang begint te worden om te spreken. Dit type is redelijk vatbaar voor behandeling, maar alleen als het tijdig wordt gestart.

Een mengvorm is ook mogelijk wanneer beide redenen aanwezig zijn.

Naast deze typen onderscheidt logopedie:

• neurotische logoneurose treedt op met een sterke schok;
• neurose-achtig, die optreedt bij neurologische laesies.

Meestal worden kinderen hieraan blootgesteld, voornamelijk jongens. Dit defect komt meerdere keren vaker voor bij jongens dan bij meisjes.

Fasen

Stotteren is een vorm van neurose in logopedie, die zich spontaan vormt, waarna het zich geleidelijk ontwikkelt en vordert.

Bij logopedie zijn er 4 graden van ontwikkeling van stotteren:

1e fase	gekenmerkt door de geleidelijke ontwikkeling van logoneurose, waarvan de symptomen zeer zeldzaam zijn
Fase 2	gekenmerkt door een toename van de intensiteit van stotteren, verschijnen gelijktijdige gebaren
3 fases	het wordt gekenmerkt door regelmatige aanvallen, terwijl de emotionele stabiliteit afneemt
4 fase	er is een sterke angst om te praten, de patiënt vermijdt communicatie

In het geval dat het stotteren alleen maar intenser wordt, neemt de kans op een ernstige vorm van logoneurose en mentale gevolgen voor de rest van het leven toe. De moeilijkste tijd waarin de belangrijkste psychologische ervaringen van dit defect vallen, is de adolescentie. Op dit moment begint het kind, dat spot van andere adolescenten vermijdt, afstand te nemen van elke communicatie, evenals van die momenten waarop mondelinge overdracht van gegevens vereist is.

In ernstige gevallen van stotteren is een tiener bang om woorden en geluiden uit te spreken, wil hij geen lessen beantwoorden, begint zich een minderwaardigheidscomplex in hem te vormen. Struikelen wordt duidelijker bij communicatie met een groot aantal gesprekspartners, vreemden, in bijzonder belangrijke gevallen. De schok die iemand ervaart die stottert, kan leiden tot verdere verslechtering situaties en zelfs - tot een verandering in persoonlijkheid, hij wordt stil, teruggetrokken, ontwikkelt een depressieve voorwaarde.

Symptomen

De eerste symptomen kunnen optreden op de leeftijd van 2 jaar.

Logorneurose kan worden vermoed in de volgende gevallen:

• de baby heeft meer tijd nodig dan zijn leeftijdsgenoten om een ​​eenvoudige zin uit te spreken;
• het kind spreekt woorden onzeker uit, pauzeert voortdurend;
• de baby stopt vaak met praten als hij een zin uitspreekt;
• de baby begint enkele geluiden te herhalen, meestal aan het begin van een woord, of zelfs hele woorden.

Meestal verschijnen de eerste symptomen kort na stress of shock. Onder invloed probeert de baby correct te praten, maar de spasmen, die hij niet kan beheersen, verhinderen hem dit te doen. Wanneer de psycho-emotionele toestand weer normaal wordt, kan de logoneurose beginnen te verzwakken en zelfs volledig verdwijnen.

Bij herhaalde belasting kan het defect opnieuw optreden. Na verloop van tijd neemt de exacerbatie van logoneurose toe en neemt de remissie af. Bij adolescenten kan stotteren zich sterker manifesteren, zijn complexen intensiveren. De situatie en het verloop van de ziekte verslechteren, omdat in een ongemakkelijke situatie het kind geschokt is en de tekenen beter zichtbaar zijn.

Oorzaken van optreden

Erfelijkheid is van groot belang bij de vorming van logoneurose. Op 3-jarige leeftijd begint de ontwikkeling van het systeem van spraakbewegingen en verbaal denken. De spraakfunctie is op deze leeftijd het meest kwetsbaar.

De spraak is verminderd, omdat jonge kinderen erg emotioneel zijn en er een neiging tot epileptische aanvallen ontstaat. Een onderscheidend kenmerk van de neurofysiologie van een 3-jarige baby is het feit dat het kind niet altijd in staat is zichzelf te stoppen, te kalmeren. Daarom zijn de risico's van logoneurose bij een kind veel groter dan bij een volwassene die zichzelf weet te beheersen.

Stotteren is een ziekte bij logopedie, waarvan de belangrijkste oorzaken de volgende zijn:

• toegenomen en onregelmatig optredende convulsies van de motorische uiteinden van de spraakcentra van de hersenen;
• gevolgen van acute en chronische stress in de kleuter- en schoolleeftijd;
• genetica (een aantal soorten logoneurose kunnen worden geërfd);
• gevolgen van perinatale schade aan het centrale zenuwstelsel;
• regelmatige of onregelmatige spontane aanvallen;
• verschillende hersenletsels;
• complicaties na infecties en endocriene ziekten;
• abnormale ontwikkeling van spraakfuncties in de vroege voorschoolse leeftijd (bijvoorbeeld vertraagde psychomotorische ontwikkeling);
• sommige kinderen bootsen vaak het stotteren na, maar na een tijdje kan hun eigen defect ontstaan;
• als je een linkshandige probeert om te scholen;
• als er niet genoeg liefde en begrip is in de kindertijd.

Logoneurose in de voorschoolse leeftijd komt ook voort uit een strenge opvoeding, te hoge eisen. Soms willen ouders dat hun kinderen opgroeien als genieën, zodat ze hen kunnen dwingen om lang te leren gedichten, gebruik moeilijk te onthouden woorden, en dit leidt het kind tot de vorming van spraak gebreken. Logoneurose kan toenemen of afnemen.

De factoren die een toename van logoneurose veroorzaken, zijn onder meer:

• overwerk;
• een verkoudheid;
• schending van de dagelijkse routine;
• straf.

Diagnostiek

Diagnose van logoneurose dient plaats te vinden op basis van een algemeen gezondheidsbeeld. In het geval dat de symptomatologie niet binnen 3 maanden verdwijnt, wordt de patiënt gediagnosticeerd met stotteren.

Als een kind stottert, moet je eerst naar de kinderarts. Indien nodig verwijst hij door naar een neuroloog en een psychiater, die op hun beurt een diagnose kunnen voorschrijven die organische veranderingen in de hersenen aan het licht brengt. We moeten naar een kinderpsycholoog. Alvorens over de diagnose te beslissen, moeten de genoemde specialisten de anamnese, de klachten en het gedrag van het kind in detail bestuderen.

Om gelijktijdige ziekten van het centrale zenuwstelsel uit te sluiten, wordt het volgende voorgeschreven:

• MRI;
• reo-encefalografie;
• EEG van de hersenen.

Correctie

Als er tekenen van logoneurose zijn opgemerkt, moet u onmiddellijk contact opnemen met een logopedist of kinderarts, omdat de ziekte zelf niet zal verdwijnen. Het is noodzakelijk om logoneurose bij baby's al voor het begin van de leerplichtige leeftijd te behandelen. De revalidatie wordt gezamenlijk uitgevoerd door een psycholoog, logopedist en kinderarts.

Het doel van de kinderarts is de behandeling van bijkomende ziekten, evenals het verhogen van de immuniteit, preventieve maatregelen tegen verkoudheid, met name ziekten van het spraakapparaat en de oren. Behandeling van chronische ziekten is vereist voor het optreden van remissie. Fysiotherapie, zoals een zwembad of massage, kan hierbij helpen.

Een psycholoog of psychotherapeut kan je helpen met gevoelens om te gaan, je helpen om je goed te voelen bij andere mensen. Het kan ook helpen om communicatie niet uit de weg te gaan, om te beseffen dat het kind compleet is. Er moeten lessen worden gegeven met ouders die kunnen helpen bij het omgaan met het defect. De hulp van een logopedist is gericht op het snel corrigeren van logoneurose.

Ouders kunnen helpen het defect het hoofd te bieden door hun kind hoopvol en in een goed humeur te houden. Het kind krijgt lof voor zijn prestaties of andere onderscheidingen om hun betekenis te voelen. Het is noodzakelijk om huiswerkopdrachten te geven zodat de behandeling niet beperkt blijft tot het bezoeken van een specialist en sneller vordert. Je mag in geen geval je stem verheffen tot stotteren, omdat dit bijdraagt ​​aan de ontwikkeling van de ziekte.

Spraakcorrectie

Het programma moet voorbeelden van correcte spraak bevatten. Bijvoorbeeld een gesprek met een logopedist of andere mensen die al genezen zijn.

Het is ook absoluut noodzakelijk dat in de loop van de behandeling van mensen met logoneurose een dergelijke methode als logopedische ritmiek wordt gebruikt.

Deze methode bevat:

• oefeningen voor stem, gezichtsspieren;
• gebruik van een spelformulier;
• vocale speloefeningen;
• ronde dansen.

Stotteren is een ziekte in de logopedie waarvan de behandeling volgens een strikt systeem moet verlopen, gefaseerd en sequentieel moet zijn. Je moet eerst correcte verhalende spraak aanleren. Je kunt gedichten lezen en huiswerk navertellen.

Tijdens dergelijke oefeningen moet de patiënt zich op zijn gemak voelen, weten dat hij geen slechte cijfers zal krijgen en dat niemand zal lachen om zijn fouten. De spraak van patiënten tijdens dergelijke oefeningen moet worden gemeten, kalm, zonder de prosodie te veranderen.

Nadat het mogelijk is om tijdens de vertelling van de logoneurose af te komen, moet de patiënt geleidelijk introduceren emotionele kleuring, bijvoorbeeld, je stem verlagen, een woord markeren, theatraal doen pauze.

Tijdens de cursus kun je verschillende realistische levenssituaties nabootsen, die helpen om logoneurose buiten de muren van het kantoor van de specialist het hoofd te bieden. Hier moet u de volgorde van de spraak strikt in acht nemen, die gezamenlijk, herhaalbaar en onafhankelijk kan zijn.

Het is noodzakelijk om de patiënt te wennen aan vloeiende spraak door ernaar te luisteren. Voor een kind kan een logopedist bijvoorbeeld speelgoed en dergelijke benoemen. Je kunt het voltooide verhaal lezen of er een bedenken (met pauzes). Aan het einde van het verhaal vraagt ​​de logopedist: "Wat heb je gezien?", "Wat doet het personage?" enz. Elke zin van een logopedist moet melodisch zijn, met duidelijke verbale en logische nadruk.

Tijdens het verhaal moet je vragen stellen over de plot of sommige acties, associaties. Dit is nodig voor de beoordeling en ontwikkeling van logisch denken, omdat het vaak wordt geschonden bij mensen die lijden aan logoneurose vanwege angsten.

Je kunt bijvoorbeeld aan een kind vragen: “Ik noem een ​​held, en jij gaat verder, noem de associatie. Wat doet deze held?" ("Kat". "De kat miauwt.")

Ook is het mogelijk dat de patiënt met gesloten ogen naar het verhaal van de logopedist luistert, terwijl hij optimaal er ontstaat een akoestische spraakstructuur, ideeën over bewegingen en inhoud worden duidelijker gecreëerd toespraak. Zo kun je beter omgaan met afleiding.

De deelname van de patiënt aan het zingen in koor of alleen helpt goed, omdat het rechtstreeks van invloed is op de balans van de ademhaling en de discontinuïteit van de spraak.

Games met spraakondersteuning zijn handig:

• lotto;
• dominostenen;
• balspel.

Je kunt gebruik maken van rondedansen, theatervoorstellingen, poëzie lezen, vooral met beweging. Je kunt vissen uitbeelden met een magnetische haak: "Vang, vis, klein, vang, vis, groot." Je kunt de gevangen vissen tellen, namen voor ze bedenken, of zelfs hele verhalen erover.

De volgende techniek is interessant: je kunt een volwaardig verhaal samenstellen uit foto's, bijvoorbeeld "Vissen", "Raap" en dergelijke. Het is handig om in groepen gedichten te lezen, sprookjes te vertellen (de ene patiënt begint en de andere gaat door). Ze leert liedjes, gedichten en sprookjes in delen: de logopedist zegt 2-3 zinnen, en dan herhaalt de patiënt of patiënten ze.

Deze technieken en oefeningen kunnen vertrouwen opbouwen in uw vermogen om correct te spreken en uw angsten te overwinnen. Als tong aanwezig is, is het noodzakelijk om deze te elimineren met behulp van traditionele logopedische methoden. Je kunt het kind bijvoorbeeld uitleggen: "Als je het geluid" r " leert uitspreken, gaat het stotteren voorbij."

Adem en stem

Vaak heeft een persoon die lijdt aan logoneurose een onregelmatige ademhaling. U kunt de patiënt leren woorden uit te spreken met voldoende uitademing. Om dit te doen, is het noodzakelijk om ervoor te zorgen dat hij zo vaak mogelijk inhaleert, zonder zijn schouders op te heffen en zijn longen niet te vol te doen. Door regelmatig te stoppen met spreken, kunt u korte zinnen gebruiken om een ​​correcte ademhaling te ontwikkelen. Tijdens lichamelijke opvoeding moet je letten op een soepele uitademing.

Het is noodzakelijk om zelfverzekerde en sterke intonaties bij de patiënt te ontwikkelen, wat wordt vergemakkelijkt door in het koor te zingen. Je kunt een logoneurose-patiënt als leadzanger plaatsen.

Muziekinstrumenten bespelen, dansen, in de handen klappen zijn nuttig. Deze methoden ontwikkelen niet alleen het ritme van bewegingen, maar ook spraak, en disciplineren ook de patiënt, geven een goed humeur en versterken de wil.

Motor vaardigheden

Lijdend aan logoneurose, op voorwaarde dat ze significante of lichte onhandigheid in hun bewegingen hebben, evenals slechte coördinatie, je moet zeker betrokken zijn bij verschillende actieve speloefeningen, regelmatig fysiek bezig zijn cultuur.

In het geval dat aanzienlijke spierspanning wordt waargenomen in spraak of tijdens andere bewegingen (dit fenomeen wordt stijfheid genoemd), is het raadzaam om speciale gymnastiekoefeningen uit te voeren. Stijfheid kan worden bepaald door de spieren in de onderarm of nek, borst of buik te voelen. Deze technieken kunnen het beste worden gedaan vóór spraakspellen.

U kunt bijvoorbeeld het spoelen van uw wasgoed simuleren. Om dit te doen, moet je bukken, snelle bewegingen beginnen met je handen naar rechts en links. U kunt ook de geleidelijke groei en verwelking van bloemen simuleren. Om dit te doen, moet je gaan zitten, krimpen tot een knobbel met ontspannen spieren tot een knobbel. Ga dan geleidelijk omhoog en spreid je armen in verschillende richtingen en verzamel je weer tot een bal.

Bij het uitvoeren van deze oefeningen dient de logopedist de spierspanning door aanraking te controleren. Ook moet de logopedist tijdens pauzes de spieren voelen, ze in een ontspannen toestand brengen, waarvoor de patiënt wordt aangeboden om zijn armen, hoofd, lichaam met lichte bewegingen te bewegen.

Psyche

Spraakstoornissen worden ook vaak geassocieerd met mentale veranderingen. De mate van motorische stoornis is direct gerelateerd aan de integriteit van de mentale toestand. Daarom is het belangrijk om de optimale toestand van de psyche te associëren met het ontwikkelen en corrigeren van spraak.

Het wordt aanbevolen om de correctiecursus te starten met de optimalisatie van de mentale toestand tijdens het uitvoeren van spraakfuncties. Dit vereist een aanzienlijke concentratie van aandacht van de patiënt die lijdt aan logoneurose.

Daarom is het noodzakelijk om gespecialiseerde oefeningen uit te voeren die gericht zijn op concentratie en het wisselen van aandacht. Houd er rekening mee dat vóór het begin van de behandeling de aandacht van patiënten hoogstwaarschijnlijk onjuist was. gedistribueerd en voornamelijk gericht op spraakfuncties, evenals op hun eigen ervaringen.

Dit vereist:

1. In geval van sterke gevoelens, wordt aanbevolen om de onjuiste spraak te stoppen, te kalmeren en uit te leggen dat u zich niet hoeft te schamen voor uw defect. Maar het is onmogelijk om de aandacht van de patiënt hierop te richten.
2. Het is noodzakelijk om de patiënt bij het team te betrekken, verschillende belangrijke en belangrijke opdrachten te geven (maar tegelijkertijd moeten ze binnen hun macht liggen). Taken zouden gaandeweg moeilijker moeten worden gemaakt, terwijl ze, indien mogelijk, meer en meer geassocieerd moeten worden met communicatie met andere mensen.
3. Het is nuttig om de patiënt voorzichtig aan te sporen tot meer krachtige activiteit. Om dit te doen, is het noodzakelijk om zijn ondernemingen te ondersteunen, hem aan te moedigen en te kalmeren, en de toename of afname van logoneurose te controleren. Als de situatie verslechtert, is het noodzakelijk om voorzichtig, zonder het zelfrespect aan te tasten, de patiënt tijdelijk te verwijderen van activiteiten die hem negatieve emoties veroorzaken.
4. Het is nuttig om de hobby van de patiënt te identificeren en te helpen promoten. Hoe meer een logoneurose-patiënt doet waar hij van houdt en wordt afgeleid door gedachten aan zijn minderwaardigheid, hoe minder hij stottert.
5. Men moet de patiënt goedkeuren, indien van toepassing, zonder zijn verdiensten te overdrijven, vooral wanneer hij niet stottert. Dergelijke lof bevestigt zelfvertrouwen en bewustzijn van spraaksucces. Als er een storing is, is het noodzakelijk om de aandacht van de patiënt af te leiden.
6. Het wordt aanbevolen om de ontwikkeling van wilskracht, een rechte houding en een stevige gang aan te moedigen.
7. Het is noodzakelijk om de patiënt het vermogen bij te brengen om de gesprekspartner tijdens het proces rechtstreeks in de ogen te kijken.
8. Het is niet nodig om andere personen over zijn defect te vertellen in het bijzijn van de patiënt.

Met behulp van moderne logopedische technieken kun je omgaan met logoneurose en een vol leven leiden. Het is uiterst belangrijk om het defect aan te pakken voordat u naar school gaat, waarvoor het noodzakelijk is om zo vroeg mogelijk een specialist te bezoeken en zijn instructies strikt op te volgen. Het leerplan omvat verbale reacties in de klas in aanwezigheid van klasgenoten, en dit kan een groot probleem zijn voor stotteren.

Het overwinnen van logoneurose met de leeftijd wordt steeds moeilijker door de ontwikkeling van onjuiste vaste vaardigheden, evenals verschillende bijbehorende stoornissen. Logopedie, tijdig gestart, zal tot positieve resultaten leiden. Volgens statistieken raakt 70% van de kleuters volledig af van logoneurose, en dit zijn hoge percentages.

Stotterende video

Stotterbehandeling: