Staphylococcus aureus (staphylococcus aureus): norma w rozmazie z gardła, od 10 do 3-4-5-6-7-8 stopni

Zakażenie gronkowcami jest obecnie uważane za częstą przyczynę chorób zakaźnych. Nie wszystkie rodzaje tych bakterii, które są szeroko rozpowszechnione w środowisku, są szczególnie niebezpieczne dla zdrowia ludzkiego. Najbardziej agresywnym mikroorganizmem jest podgatunek Aureus (Staphylococcus aureus), zwany złotym ze względu na swój kolor.

Do 40% zdrowej populacji jest nosicielami drobnoustroju, nawet o tym nie wiedząc. Nadmiar normy można ocenić na podstawie liczby bakterii w rozmazie pobranym z gardła lub innych błon śluzowych dotkniętych procesem ropno-zapalnym.

Dlaczego bakterie Staphylococcus Aureus są niebezpieczne

Gronkowce należą do rodziny kulistych bakterii beztlenowych, które są odpowiedzialne za wiele chorób zakaźnych (zapalenie płuc, zapalenie opon mózgowych, infekcje zewnętrzne i wewnętrzne). Czynnik sprawczy z grupy ziarniaków gram-dodatnich występuje nie tylko w środowisku. Kolonie gronkowców stale zasiedlają skórę, zasiedlają błonę śluzową jamy nosowej i części ustnej gardła.

Dopóki poziom odporności człowieka nie spada poniżej normy, drobnoustroje nie stanowią szczególnego zagrożenia. Wraz z osłabieniem obrony immunologicznej populacja gronkowców gwałtownie rośnie, stają się patogenne. Bakterie wnikają głęboko pod skórę, a gdy dostają się do krwi, wywołują ogólne zatrucie tkanek narządów wewnętrznych, kości i stawów.

Spośród wszystkich odmian gronkowców wyróżnia się grupy:

• Hemolityczny. Mikrob tego typu powoduje ropne uszkodzenie górnych dróg oddechowych, które jest trudne do wyleczenia.
• Złoty. Mikroorganizm odporny na większość antybiotyków atakuje skórę, błony śluzowe i przewód pokarmowy.
• Naskórkowy. Przenikanie patogenu do krwi z osłabioną odpornością następuje podczas interwencji chirurgicznej.
• Saprofit. Bakteria jest mniej niebezpieczna, ale jej niekontrolowane rozmnażanie w organizmie powoduje ogólne odurzenie.

Najgroźniejszy dla człowieka jest Staphylococcus aureus ze względu na ekstremalną odporność drobnoustroju zasiedlającego głównie błonę śluzową nosogardzieli. Znacznie rzadziej Staphylococcus aureus znajduje się w rozmazie z pochwy i przewodu pokarmowego. Na powierzchni skóry pod pachami i pachwinami kolonizują populacje bakterii.

Czynniki wysokiej zjadliwości Staphylococcus aureus:

Nazwa	krótkie informacje
Wysoka stabilność	S. aureus nie boi się działania wielu rodzajów środków antyseptycznych, wysokich temperatur i bezpośredniego nasłonecznienia. Patogeny nie umierają z powodu zamrażania, suszenia, gotowania, nie można ich zniszczyć roztworami nadtlenku wodoru i alkoholu.
Wysoka witalność	Bakteria nie umiera w wyniku działania szerokiej grupy antybiotyków dzięki wytwarzanym enzymom. Penicylinaza i lidaza chronią drobnoustroje podczas leczenia penicylinami, pomagają w przenikaniu do tkanki podskórnej.
Wysoka toksyczność	Wytwarzanie endotoksyny przez Aureus powoduje ogólne zatrucie, któremu towarzyszą zmiany ropno-zapalne. Pod wpływem toksyny stan może być powikłany wstrząsem septycznym, ropniami i dysfunkcją układów organizmu.

Ważny punkt: odporność na atak Staphylococcus aureus nie jest wytwarzana. Po wyzdrowieniu osoba, która wyzdrowiała z infekcji, ryzykuje ponowną infekcję. Staphylococcus aureus jest szczególnie niebezpieczny dla niemowląt w szpitalu położniczym, ponieważ bakteria ta jest infekcją szpitalną.

Czynniki ryzyka zakażenia Staphylococcus aureus

Staphylococcus aureus (norma w rozmazie z gardła nie stanowi zagrożenia dla zdrowia) jest zawsze obecny jako przedstawiciel prawidłowej mikroflory. W wyniku aktywacji żywotnej aktywności bakterii z różnych powodów ich liczba gwałtownie rośnie, prowokując rozwój szerokiej gamy chorób.

Grupa osób zagrożonych S. Aureus, osoby z następujących kategorii należą:

• Pacjenci cierpiący na choroby zapalne jamy ustnej (próchnica), patologie oskrzelowo-płucne (rozedma płuc, mukowiscydoza). Leczenie procesów nowotworowych, zapalenia błon śluzowych, skóry, narządów układu moczowo-płciowego, oparzeń i ran ropnych często komplikuje aktywacja gronkowca.
• U osób z osłabionym układem odpornościowym, problemami endokrynologii i przewodu pokarmowego gronkowiec w rozmazie okresowo przekracza normę. W grupie ryzyka znajdują się również pacjenci po operacji, którzy przeszli poważne choroby i od dłuższego czasu przyjmują antybiotyki.
• W kategorii wysokiego ryzyka znajdują się pacjenci z AIDS, grupa narkomanów iniekcyjnych, a także pacjenci po wszczepieniu ciał obcych (protezy, cewniki). Systemowe podawanie leków hormonalnych i przeciwnowotworowych, pobyt w szpitalu położniczym (matki i dziecka) uważa się za łatwe drogi zakażenia S. Aureusie.

Personel medyczny pracujący z kulturami różnych drobnoustrojów, mający kontakt z roztworami płynów biologicznych, próbkami struktur tkankowych oraz pacjentami zakaźnymi jest narażony na wysokie ryzyko.

Jaka analiza określa obecność Staphylococcus aureus

Najbardziej charakterystycznym siedliskiem Staphylococcus aureus są górne części przewodów nosowych i dróg oddechowych. Jeśli liczba drobnoustrojów jest prawidłowa, należą one do flory warunkowo patogennej (trwałej), przekroczenie wartości granicznych czyni z Aureusa agresywnego patogena powodującego zmiany septyczne.

W takim przypadku główne objawy zatrucia rozwijają się szybko:

• wzrost wskaźników temperatury;
• brak chęci do jedzenia;
• oznaki osłabienia i senności.

Staphylococcus aureus (norma w rozmazie z gardła to 10 do 3 stopni) wyróżnia się produkcją enzymów agresji i toksyn, a także wyjątkową strukturą. Bakterie nieruchome zewnętrznie mają regularny kulisty kształt, którego ścianki torebki stają się barierą ochronną przed fagocytozą. Grono ziarniaków wygląda jak kiść winogron, co wyjaśnia ich nazwę - "kiść kulista".

Ze względu na podobieństwo obrazu klinicznego zakażenia gronkowcowego z innymi rodzajami chorób (zapalenie gardła, zapalenie migdałków, ostre infekcje dróg oddechowych, zapalenie migdałków) lekarz musi określić dokładny rodzaj patogenu proces zakaźny. Dlatego do ostatecznej diagnozy zalecana jest konkretna analiza (wymaz z gardła), która pokaże stopień zapłodnienia jamy ustnej gronkowcem.

Jak przygotować się do analizy

Aby wyniki hodowli bakteryjnej gronkowca były wiarygodne, ważne jest odpowiednie przygotowanie się do pobrania materiału do rozmazu poprzez spełnienie kilku warunków wstępnych:

• Na kilka dni przed badaniem przestań stosować leki (roztwory, maści) na bazie antybiotyków lub antyseptyków.
• W przypadku podania plwociny zaleca się spożycie jak największej ilości płynu, najlepiej czystej wody, co najmniej 12 godzin przed jej przyjęciem.
• W dniu rozmazu nie możesz myć zębów. Będziesz musiał zrezygnować z jedzenia i picia, aby nie zmyć zarazków z błony śluzowej jamy ustnej.

Otrzymany materiał kliniczny zaszczepia się na pożywce. Jeśli S. Aureus, wzrost skupisk do średnicy 4 mm obserwuje się już po dobie. To właśnie w pożywce ziarniaki stają się złote. Ten efekt dał nazwę mikrobowi, odkrytemu w 1878 roku przez niemieckiego mikrobiologa Roberta Kocha, który odkrył prątki gruźlicy 4 lata później.

Cechy diagnozy

Pobraniu wymazu z błony śluzowej jamy ustnej nie towarzyszy ból, wystarczy odchylić głowę do tyłu, szeroko otwierając usta.

Do pobrania materiału laborant używa wacika bawełnianego (sterylnego), którym leczy błonę śluzową gardła, lekko uciskając język drewnianą szpatułką. Zabieg wykonuje się ostrożnie, aby nie wywołać pojawienia się wymiotów. Badanie uzyskanego materiału prowadzone jest dwiema najbardziej informacyjnymi metodami - mikroskopową i kulturową, które rozwiązują różne problemy diagnostyczne.

Metoda mikroskopowa

Technologia przy użyciu mikroskopu pozwala na badanie mikroskopowo małych obiektów (gronkowce) w celu określenia zewnętrznych i wewnętrznych oznak patogenu metodą Grama. Próbkę umieszczoną na szkle poddaje się działaniu jednego z barwników anilinowych. Po zmyciu barwnika utrwalonego jodem gram-dodatnie ziarniaki obecne w roztworze są pojedyncze, sparowane lub ich skupiska są zabarwione na niebiesko.

Gatunek Staphylococcus aureus znaleziony w wybranym materiale nie zawsze jest faktem zagrażającym. Jeśli norma drobnoustrojów w rozmazie nie zostanie przekroczona, S. Aureus jest uważany za członka warunkowo przyjaznej mikrobioty pobranej z gardła pacjenta.

Mikroskopia z barwieniem Grama badanej próbki jest wstępną metodą diagnostyczną. Technikę stosuje się wyłącznie do potwierdzenia obecności lub braku łańcuchów patogenów (ziarniaki globularne) w preparacie testowym. Wynik jest gotowy za 3-5 dni.

Metoda kulturowa

Aby dokładnie określić stopień chorobotwórczości Staphylococcus aureus, konieczne jest wyizolowanie czystej kultury bakterii. W tym celu wybrany materiał umieszcza się w pożywce, która jednocześnie pełni funkcję diagnostyki różnicowej.

Patogeniczny Aureus ma dobrą zdolność do uprawy na różnych podłożach odżywczych. Zasadniczo stosuje się roztwory na bazie agaru - mezopatamii, soli fizjologicznej, krwi, których temperatura nie jest wyższa niż 37 ° C, ale także nie niższa niż 30 ° C.

W trakcie badania ważne jest uwzględnienie pojawienia się możliwych odchyleń od typowych parametrów S. Aureus:

• utrata normalnej gram-dodatnich pod wpływem promieniowania ultrafioletowego, a także lizozymu;
• pojawienie się złotej pigmentacji nie zawsze wskazuje na patogenność patogenu ze względu na powszechne stosowanie antybiotyków.

Jeśli nie ma objawów choroby, ale Staphylococcus aureus jest wysiewany w wymazie z gardła, nie jest to powód do przepisywania antybiotyków. Jednak połączenie objawów z wynikami analizy wymaga już antybiotykoterapii opartej na antybiogramie.

Aby uzyskać dane dotyczące wrażliwości wykrytych bakterii na określony rodzaj antybiotyków, drobnoustroje rozłożone na stałej pożywce i pokryte materiałem impregnowanym różnymi rodzajami antybiotyki. Te leki, które hamują wzrost kultury, będą najskuteczniejsze w zwalczaniu czynnika zakaźnego. Wynik można uzyskać w ciągu 7 dni.

Jak mierzy się poziom gronkowca?

Rozszyfrowanie wyników badania cytologicznego na Staphylococcus aureus może wyglądać następująco - wzrost bakterii brak (wartości referencyjne) lub wykryto wzrost patogenów (ostry lub bezobjawowy) przewoźnik). Wynik ujemny wskazuje na małą szansę zarażenia Staphylococcus aureus. Wynikowa wartość jest wyświetlana w jednostkach CFU/ml, co odpowiada liczbie jednostek tworzących S. Aureus, w objętości jednego mililitra pożywki.

Staphylococcus w rozmazie z gardła

Normalna wartość wyniku testu nie jest taka sama, w zależności od środowiska, z którego pobrano próbkę (mocz, kał, rana). Przy pobieraniu materiału z błon śluzowych wartość graniczna normy nie powinna przekraczać 10⁴, przekroczenie wskaźnika jest oznaką choroby. Wzrost wskaźnika w kierunku wzrostu jest uważany za patologię, w której spokojnie oddychający pacjent zasiewa otaczającą przestrzeń patogenami infekcji gronkowcowej.

Staphylococcus aureus (norma w rozmazie z gardła jest oznaką normalnej obrony immunologicznej) to bardzo uporczywy mikroorganizm, który nie umiera na żadnych obiektach środowiskowych. Obecność bakterii na ludzkiej skórze rzadko staje się przyczyną choroby, ale wraz ze spadkiem odporności aktywowany jest proces reprodukcji drobnoustroju, zagrażając nosicielowi szeroką gamą chorób.

Przyczyny wykrycia gronkowców w rozmazie z gardła

Prosta metoda infekcji poprzez bezpośredni kontakt lub kichanie/kaszel prowadzi do szybkiego rozprzestrzeniania się drobnoustroju, który jest bezpretensjonalny dla warunków otaczającej przestrzeni. Możesz również zarazić się w życiu codziennym po kontakcie z osobą zarażoną lub jej rzeczami osobistymi. Zakażenie noworodków następuje od matki podczas porodu.

Przegląd wyników według wskaźnika:

Liczba bakterii	Co oznacza wskaźnik
10 do drugiej potęgi	Wynik badania plwociny z jamy ustnej i nosogardzieli jest uważany za wariant normalny i nie wymaga leczenia.
10 do 3 stopni	Dla błony śluzowej nosa i ust jest to graniczna wartość normy, ale także sygnał początku choroby.
10 do czwartej potęgi	Ten wariant wskaźnika wskazuje na obecność przewlekłych infekcji dróg oddechowych.
10 do 5 mocy	Zwiększa się ryzyko rozwoju powikłań przewlekłych patologii typu oddechowego w nosogardzieli.
10 do 6 stopni	Wynik diagnozy materiału z nosogardzieli informuje o rozwoju procesu zakaźnego.

Najczęściej bakteria przedostaje się do organizmu ze środowiska zewnętrznego poprzez uszkodzenie skóry oraz do jamy ustnej i gardła z jamy nosowej. Środowisko sprzyjające urazom lub błonie śluzowej nosa przyczynia się do szybkiego namnażania się patogenów, co prowadzi do szybkiego wzrostu ich populacji. W rezultacie dochodzi do zakażenia krwi, która przenosi patogeny do różnych narządów.

Leczenie gronkowca

Konieczne jest leczenie Staphylococcus aureus, gdy wynik wynosi 10⁴ CFU / ml, ale tylko w przypadku negatywnych objawów infekcji. O 10⁵ Infekcja CFU/ml nasila się, sygnalizując już dość intensywne objawy, z którymi walka nie zostanie zwieńczona pozytywnym wynikiem bez przepisania antybiotykoterapii.

Lokalne przygotowania

Terapia skojarzona infekcji gronkowcami obejmuje również stosowanie dodatkowych metod. W trakcie leczenia miejscowego stan zapalny błony śluzowej jamy ustnej i gardła jest leczony środkami antyseptycznymi (roztwór Chlorophyllipt).

Aby zwiększyć obronę immunologiczną, podaje się immunostymulanty, bakteriofag przeciwgronkowcowy na procesy ropne. Aby poprawić odporność, ważne jest połączenie witamin z grupy B, a także witaminy C, tabletek lewamizolu, zastrzyków Taktivin.

Leki ogólnoustrojowe

W ciężkiej patologii zakaźnej zaleca się ogólnoustrojowe przyjmowanie leków przeciwbakteryjnych.

Te leki mogą być:

• Amoksycylina – antybiotyk (o szerokim spektrum działania) hamuje rozwój bakterii;
• Cefazolin - cefalosporyna zmniejsza siłę ścian komórkowych mikroorganizmów;
• Wankomycyna – zmienia przepuszczalność błon komórkowych, powodując ich zniszczenie;
• Klarytromycyna – hamuje produkcję białek bakteryjnych na poziomie komórkowym;
• Klindamycyna jest środkiem bakteriostatycznym, który wchodzi w kontakt z pewnym rodzajem rybosomu.

Staphylococcus aureus (norma w wymazie z gardła nie jest powodem przepisywania antybiotyków), nabywanie właściwości patogenu (przekroczenie normy w analizie), staje się czynnikiem zagrażającym, który jest pilnie potrzebny leczyć. Z listy antybiotyków działających przeciwko Staphylococcus aureus lekarz wybiera lek na podstawie danych z antybiogramu.

Wrażliwość na antybiotyki Staphylococcus aureus

Przy komponowaniu schematu antybiotykoterapii należy wziąć pod uwagę, że w przypadku wielu rodzajów antybiotyków S. Aureus od dawna jest stabilny. Dlatego możliwe jest szybkie stłumienie aktywności patogenów przez połączenie kilku leków. Oporność na antybiotyki stosowane w leczeniu zakażeń gronkowcowych wynika z wysokiej zdolności bakterii do rekombinacji i mutacji.

Długotrwałe stosowanie penicylin doprowadziło do tego, że patogeny przestały reagować na leczenie tymi lekami, a także metycyliną. Obecnie leki z rodziny makrolidów i fluorochinolonów są uważane za bardziej skuteczne przeciwko Staphylococcus aureus. Antybiotyki pomagają rozbić ściany białkowe bakterii. W rezultacie odporność na tego typu środki przeciwbakteryjne nie ma czasu na rozwój.

Jakie choroby powoduje Staphylococcus aureus?

Zakażenie Staphylococcus aureus sygnalizuje różnorodne objawy wielu chorób. Na przykład zapalenie płuc i zapalenie migdałków o etiologii gronkowcowej, zakażenie dróg moczowych, rozwój toksykoinfekcji oczu, a także patologie stawowe. Zasiedlając tkanki narządów wewnętrznych, bakterie zatruwają krew nosiciela infekcji produktami swojej życiowej aktywności, powodując rozprzestrzenianie się procesu zapalnego.

Konsekwencje zakażenia gronkowcowego w przypadku braku leczenia

Lista chorób spowodowanych zakażeniem mikrobem Aureus jest regularnie aktualizowana ze względu na zdolność bakterii do mutacji. Tak więc rok 1980 był datą pojawienia się nowej choroby zwanej wstrząsem toksycznym, sprawcą patologii był nowy oporny na metycylinę szczep Staphylococcus aureus. Jeśli leczenie infekcji gronkowcowej nie zostanie rozpoczęte na czas, sytuację pacjenta może komplikować stan zagrażający życiu.

Zapalenie wsierdzia

Przyczyną rozwoju patologii zakaźnej jest często bakteria, wśród patogenów są gronkowce. Aparat zastawkowy serca (wsierdzie), a także warstwa komórek wyściełająca jamę narządu od wewnątrz (śródbłonek), cierpi na zakaźną zmianę.

Drogi wnikania drobnoustrojów do komór serca są różne, częściej są to odległe ogniska infekcji, założenie centralnego cewnika żylnego, wstrzyknięcie leków. Gronkowcowe zapalenie wsierdzia jest ostre, bez leczenia śmiertelne, nawet leczenie nie wyklucza śmiertelności u pacjentów w podeszłym wieku. Śmiertelność wynosi do 60%.

Zapalenie opon mózgowych

W przypadku gronkowcowego zapalenia opon mózgowych zakaźne zapalenie rozprzestrzenia się przez opony mózgowe, któremu towarzyszy proces ropny. Najczęstszym winowajcą patologii jest bakteria Aureus, która przenika do struktur mózgu na tle rozwoju zapalenia płuc, zapalenia zatok, zapalenia wsierdzia. Zazwyczaj gronkowcowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych rozpoznaje się u noworodków, a także u niemowląt poniżej 3 miesiąca życia. Jeśli antybiotykoterapia zostanie rozpoczęta na czas, śmiertelność nie przekracza 30%.

Zespół wstrząsu toksycznego

Stan patologiczny rozwija się pod wpływem egzotoksyn wytwarzanych przez Staphylococcus aureus. W grupie wysokiego ryzyka kobiety z gronkowcową kolonizacją pochwy, osoby ze skomplikowanym stanem zapalnym po urazie, oparzeniami.

S. Aureus słabo reaguje na terapię lekową, sygnalizując jasne objawy infekcji, a także objawy oponowe i ostre ze strony układu oddechowego, wstrząs. W przypadku ciężkiego przebiegu choroby antybiotykoterapię uzupełnia się wlewem (dożylnym) immunoglobulin.

Posocznica

Przyczyną zakażenia septycznego (posocznicy) jest rozprzestrzenianie się bakterii wraz z ich toksynami do różnych narządów i tkanek z przepływem krwi. W 50 procentach przypadków to Staphylococcus aureus staje się sprawcą sepsy, jako najgroźniejszy rodzaj infekcji typu gronkowcowego. Ciężka patologia na tle ciężkiego niedoboru odporności objawia się w dwóch postaciach - posocznicy (zatrucie bez przerzutów) i posocznicy (postać ropna z przerzutami).

W przypadku niemowląt (wcześniaki lub dzieci o słabej odporności) w większości przypadków jest to zagrożenie śmiercią. U pacjentów dorosłych śmiertelność jest znacznie wyższa, gdy dobiera się antybiotyki bez uwzględnienia wyników antybiotykogramu.

Zdaniem lekarzy szybkie wyleczenie gronkowca złocistego z grupy Aureus nie będzie możliwe. W przypadku wysokich wskaźników liczby drobnoustrojów w materiale wymazowym z gardła przepisane antybiotyki należy przyjmować przez długi czas, a nie 7-10 dni. Nawet początek dodatniej dynamiki nie może być powodem do zaprzestania antybiotykoterapii, ponieważ uszkodził S. Aureusy nie są pozbawione zdolności do tworzenia przerzutów.

Film o gronkowcach złocistych

Staphylococcus aureus: