Koch basili: bakterilerin tanımı, bulaşma yöntemleri

Koch basili, Mycobacterium cinsine ait bir bakteridir. Hayvanlar ve insanlar için patojenik olan birçok alt türü vardır. Basil daha çok havadaki damlacıklar tarafından bulaşır, ancak başka dağıtım seçenekleri de mümkündür. Basiller son derece öldürücüdür ve yeni koşullara uyum sağlayabilir, bu nedenle ilaçlara hızla direnç kazanırlar.

Koch'un asası hakkında bilgi

Mikobakteriler gram pozitif olarak sınıflandırılır ve mantarların bazı özelliklerine sahiptir.

Böylece, bir besin ortamına ekildiğinde, mikroorganizmalar oksijeni emmeye başlar ve pürüzlü bir yüzeye sahip süt pembesi bir koloni oluşturur. Çubuk 100 yıldan daha uzun bir süre önce keşfedildi, ancak şimdi çalışmaları devam ediyor.

İnsanlarda hastalığın gelişimi sadece 3 tip mikobakteri tarafından tetiklenir:

• insan;
• boğa;
• orta düzey.

Vakaların %90'ında basil solunum sistemini tahrip eder. Gastrointestinal sistem, genitoüriner sistem, kas-iskelet sistemi elemanları vb. için belirgin hasar belirtileri olan daha nadir ekstrapulmoner lokalizasyon.

Bilim adamları tarafından keşif tarihi

Hipokrat'ın yazılarında gençlerde meydana gelen ciddi bir akciğer hastalığının belirtileri vardı. Bu bilim adamı patolojiye adını verdi - phthisis. Hastalık Avrasya, Afrika ve Hindistan'da yaygındır. 19. yüzyıla kadar Rusya'da. hastalığın adı tüketimdi.

Birçok bilim adamı, genellikle gençlerin ölümüne neden olan bu ölümcül hastalığın etiyolojisini belirlemeye çalıştı. Bir süredir, patolojinin kalıtsal olduğuna inanılıyordu, çünkü aynı ailenin üyelerinde er ya da geç akciğer hasarı belirtileri ortaya çıktı.

Patojenik basil sadece 1882'de tanımlandı. Alman mikrobiyolog Heinrich Hermann Robert Koch'un uzun vadeli çalışmaları sayesinde. Mikroorganizma, adını keşfeden kişinin onuruna aldı. Enfeksiyöz bir patojeni tanımlamak için, uzun süredir bir uzman, akciğer hasarından ölen insanlardan doku kesitleri aldı.

Malzemeyle çalışırken mikrobiyolog bir Levenguk mikroskobu kullandı. Birçok başarısızlıktan sonra, bilim adamı canlı bakterileri izole edebildi, temiz bir koloni elde etmek için onları bir besin ortamına aşıladı ve ardından bir laboratuvar faresinin deneysel enfeksiyonunu gerçekleştirdi. Yapılan iş için, 1905 yılında Koch Nobel Ödülü'ne layık görüldü.

Mikobakteri neye benziyor?

Koch'un asası uzun, kavisli veya düz bir şekle sahiptir. Türü dış ortamın koşullarına bağlıdır. Basilin boyutu 10 mikron uzunluğunda ve 0,5 mikron çapındadır. Mikobakteri, içini olumsuz çevresel faktörlerin etkilerinden koruyan çok katmanlı bir kabukla kaplıdır.

Bu parazit organizma, iyi tanımlanmış bir çekirdeği ve oldukça gelişmiş organelleri olmayan bir prokaryottur. Hücrenin yaklaşık %90'ı sudur. Ayrıca mineraller, proteinler, yağlar ve karbonhidratlar içerir. Duvar 3-4 katman içerir. Çubuğun içinde sitoplazma ve zar belirlenir.

Morfoloji ve değişkenlik eğilimi

Mycobacterium Koch ipliksi ve L şeklindedir. Bu mikroorganizmalar asidik ortamlara dayanıklıdır. Alkali ve alkollü bir ortamda çubuğun rengini koruma yeteneği not edilir. Bu etki, hücre içindeki yağların, özel mumların ve mikolik asidin varlığının sonucudur.

Uzun bir süre basilin stabil olduğuna inanılıyordu, ancak daha sonra bu ifade reddedildi. Mikobakteriler oldukça değişkendir ve farklı koşullara uyum sağlayabilir.

Bu özelliği basilin ilaçların etkilerine uyum sağlamasına yardımcı olur.

Bakterilerin fizyolojisi

Mikobakterilerin flagellaları yoktur, bu nedenle hareketsizdirler. Çubuğun ömrü çevre koşullarına bağlıdır. 14 ila 18 saat arasında büyür ve gelişir. Bundan sonra bölünme gerçekleşir.

Patojenik bir mikroorganizmanın üremesi, hücre içi bir septumun daha fazla oluşumu ile zarın sitoplazmaya doğru deformasyonu ile başlar. Çubuğun içeriği 2 bölüme ayrılmıştır. Daha sonra olgunlaşmadan sonra ayrılan bir yavru hücre oluşur. Mikobakteriler dış ortamda uzun süre yaşayabilirler.

Yüksek nemli karanlık yerlerde, +23 ° C'lik sabit bir sıcaklığın korunması şartıyla 7 yıla kadar saklanabilirler.

Basil en iyi + 37... + 42 ° C'de çoğalır.

Mycobacterium Koch, fosfatidler, lipidler, proteinler ve polisakaritler tarafından temsil edilen spesifik ve ortak antijenlere sahiptir. Aktif bölünme için mikroorganizmalar oksijene ihtiyaç duyar. Ancak elverişsiz koşullarda basiller havasız ortamda da yaşayabilirler.

Mikobakterilerin çevresel faktörlerin etkilerine karşı yüksek direnci, karmaşık metabolizmasından kaynaklanmaktadır. Mikroorganizmanın içinde oluşan enzimlerin en az 100 reaksiyonunu zaten tanımladık. Üç katmanlı dış kabuk, toksik maddeleri parçalayabildiği gibi, insan vücuduna girdiğinde enfeksiyonun önündeki ilk engel olan makrofajları da yok etme yeteneğine sahiptir. Karmaşık bir metabolizma, filamentli şekildeki L şeklinde bir değişiklikle de gösterilir. Bu formda, çubuk 10 yıla kadar dayanabilir.

Mikobakterilerin bulaşma yolları

Çoğu insanın vücudunda mikobakteri vardır, ancak güçlü bağışıklık, patojenik mikrofloranın aktivitesini baskılayarak kontrolsüz bir şekilde çoğalmasını önleyebilir.

Çoğu zaman, insan enfeksiyonu havadaki damlacıklar yoluyla oluşur. Aynı zamanda, patojenik mikrofloranın kaynakları, açık bir tüberküloz formundan muzdarip ve öksürürken, hapşırırken vb. çevreye mikobakteri salan insanlardır. Genellikle enfeksiyon, bir hastayla bir odada birlikte yaşarken veya bir hastaya bakarken ortaya çıkar.

Vakaların yaklaşık% 5'inde enfeksiyon, dahil olmak üzere beslenme yoluyla bulaşır. peynir, et, süt ve süzme peynir gibi gıdalar yoluyla. Enfeksiyon, tüberküloz hastaları, köpekler, kediler ve ineklerle uzun süreli temas yoluyla mümkündür.

Hangi hastalığın etken maddesi

Mycobacterium Koch, insanlarda ve bazı hayvan türlerinde tüberküloza neden olur. Basilin vücuda girmesinden sonra patolojinin gelişimi, vakaların sadece% 10'unda meydana gelir. Belirgin tüberküloz belirtileri en sık, hastalığın açık formu olan hastalarla uzun süredir temas halinde olan kişilerde görülür.

Patolojinin gelişimi için önemli bir koşul, bastırılmış savunma mekanizmalarının durumudur.

Büyüyen Koch'un çubukları

Koch'un mikobakterileri, laboratuvar uygulamalarında kullanılan tüm boyalarla iyi boyanmıştır. Ancak en sık Gram, Ziehl-Nielsen ve Spengler yöntemleri kullanılmaktadır. Yaymadaki bakteriler çiftler halinde, tek tek ve gruplar halinde bulunur. Laboratuar koşullarında yetiştirildiğinde, evrensel olduğu için genellikle Lowenstein-Jensen besiyeri kullanılır. Daha az yaygın olarak, Finn-II ortamı kullanılır.

Koloniler yavaş büyür. İlki 35-60 gün içinde ortaya çıkar. Çoğu durumda, hastadan alınan materyal, daha doğru bir sonuç elde etmek için aynı anda birkaç besiyerine aşılanır. Koloni oluşumu, sıvı ortamın yüzeyinde özel bir kuru filmin görünümü ile gösterilir. Zamanla kalınlaşır ve pürüzlü hale gelir. Gelecekte, tepecikler oluşur. Film, besin ortamıyla birlikte yavaş yavaş kabın dibine çöker.

Koch'un asasının faaliyet süresi

Koch mikobakterilerinin üreme yeteneği, çevresel koşullara, besinlerin mevcudiyetine, sıcaklık koşullarına vb. bağlıdır. Çubuğun canlı bir organizma içinde ve dışında bölünme hızı farklıdır.

Canlı bir organizmada

İnsan veya hayvan vücudunun iç ortamı, sıcaklık çok yüksek olduğu için basil tüberkülozu için iyi değildir. Ancak bakteriler bu koşullara uyum sağlayabilir. Bu, besin maddelerinin bolluğu ile kolaylaştırılmıştır. Vücuda girdikten sonra mikobakteri uzun süre inaktif durumda kalabilir, bu nedenle bağışıklık sistemi buna yanıt vermez. Ek olarak, yoğun dış kabuk basili bakteriyofajlardan korur.

Dış ortamda

Dış ortamdaki mikroorganizmalar uzun süre yaşayabilir. Giysilerin, mobilyaların, kapı kollarının yüzeyinde öksürme ve hapşırma sırasında salgılanan mukus parçacıklarına sahip mikobakteriler 6 haftaya kadar kalır. Doğrudan güneş ışığının olmadığı tozlu ortamlarda 30 güne kadar yaşayabilirler.

Soğuk suda, tüberkül basili 5 aya kadar, toprakta - altı aya kadar ve gübrede - 15 yıla kadar sürer. Kışın düşük sıcaklıklar mikobakterileri etkilemez.

Bu zararlı mikroorganizma doğrudan güneş ışığından korkar. Ultraviyole ışık çubuğu hızla öldürür.

Sıcak ve nemli bir ortamda bakteri, hayati aktivitesini altı aya kadar koruyabilir. Süt ve tereyağında çubuk 18 güne kadar kalır. Dondurulmuş ette - 10 aya kadar. Laboratuvar koşullarında, mikroorganizmanın hangi sıcaklıkta öldüğü belirlendi: ortam + 70... + 80 ° C'ye ısıtıldığında, bunun için 30 dakika yeterlidir ve kaynama sırasında - çeyrek saat.

İnsanlarda tüberküloz hakkında daha fazla bilgi

Bir basil ile enfeksiyondan sonra, çoğu durumda klinik belirtiler hemen gözlenmez. Enfeksiyonun yoğunlaşması, insan vücudu üzerindeki olumsuz faktörlerin etkisi altında bağışıklıkta bir azalma ile ortaya çıkar. Semptomlarda farklılık gösteren patolojinin seyri için çeşitli seçenekler vardır. Klinik tablo büyük ölçüde birincil inflamatuar odağın oluştuğu organa bağlıdır.

Hastalığın formları

2 çeşit tüberküloz vardır - açık ve kapalı. İlk durumda, hastanın karakteristik semptomları vardır ve mikobakteriler çevreye aktif olarak salınır, bu da diğer insanların enfeksiyon riskini artırır. Kapalı hastalar bulaşıcı değildir.

Ek olarak, birincil ve ikincil tüberküloz ayırt edilir. İlk terim, hastanın mikobakterilerin vücuda birincil olarak yutulmasının arka planına karşı enfeksiyon belirtileri gösterdiği durumları ifade eder. Bundan sonra, inflamatuar reaksiyon ölür ve hastalık latent hale gelir. İkincil tüberküloz, kronik patolojilerin alevlenmesi veya olumsuz çevresel faktörlerin etkisi arka planına karşı mevcut bakterilerin aktivasyonu ile gelişir.

Tüberküloz, enfeksiyon odağının lokalizasyonuna bağlı olarak da alt bölümlere ayrılır. Her seçeneğin kendine has özellikleri vardır. En yaygın form, solunum sistemi dokularında inflamatuar bir sürecin gelişiminin belirtileri ile karakterize edilen pulmonerdir.

Ek olarak, mikobakterilerin neden olduğu böbrek hasarı sıklıkla gözlenir. Bu durumda, zaten patolojinin erken evrelerinde, genel zehirlenme, idrar bozuklukları, sırt ağrısı vb. Belirtileri ortaya çıkar. Daha az yaygın olan, cilt üzerinde sıkıştırılmış nodüllerin ve ülserlerin oluştuğu cilt formudur. Sindirim sistemi, kemikler vb. Hasar mümkündür.

Kuluçka döneminin süresi

Kuluçka süresinin süresi organizmanın bireysel özelliklerine bağlıdır. Bir kişinin bağışıklığı iyiyse, enfeksiyonla savaşabilir. Ancak savunma mekanizmaları zayıflarsa mikroorganizmalar sabitlenir. Primer enfeksiyon durumunda, çoğu durumda kuluçka süresi 2 haftadan 1 yıla kadar sürer. Bazı koşullar altında, ilk semptomların ortaya çıkması birkaç yıl alır.

Aktivasyon nedenleri

Mikobakterilerin aktivasyonunu engelleyen ana faktör, oluşan bağışıklıktır. Koruyucu mekanizmaları tetiklemek için çocuğa doğumda ve 7 yaşında özel bir aşı verilir. Ancak %100 garanti bile vermemektedir.

İnsan vücudunu olumsuz etkileyen ve mikobakterilerin aktivasyonuna katkıda bulunan faktörler şunlardır:

• vitamin, mineral ve protein eksikliği;
• sigara içmek;
• alkol kötüye kullanımı;
• bazı ilaçların uzun süreli kullanımı;
• psikopatik bozukluklar;
• yaralanma vb.

Bir kişi uygun olmayan sağlık koşullarında yaşıyorsa, özellikle bir apartman dairesinde veya evde açık bir hastalık biçiminden muzdarip bir hasta varsa, tüberkülozu aktive etme riski yüksektir. Enfeksiyon havadaki damlacıklar tarafından kolayca bulaşır.

Böylece, hastalarla temas halinde vücuda daha fazla bakteri girecek ve bu da patoloji geliştirme riskini artıracaktır.

Enfeksiyon belirtileri

Tüberkülozun klinik belirtileri genel ve lokal olarak ikiye ayrılır. Hastalığın ilk belirtilerini diğer birçok enfeksiyöz patolojinin semptomlarından ayırt etmek genellikle zordur. Genel belirtiler, vücudun artan zehirlenmesi nedeniyle ortaya çıkar.

Bunlar şunları içerir:

• zayıflık;
• geceleri artan terleme;
• ateş;
• iştah kaybı;
• hızlı yorgunluk;
• avuç içi ve ayakların terlemesi;
• anemi;
• ilgisizlik;
• kilo kaybı;
• taşikardi, vb.

Özel yerel semptomlar, enfeksiyon bölgesinin konumuna bağlıdır.

Akciğerlere, bronşlara ve plevraya zarar veren hasta aşağıdakilerden şikayet eder:

• öksürük;
• balgam ayırma;
• hemoptizi;
• göğüs ağrısı;
• nefes darlığı vb.

Böbrek hasarı ile idrara çıkma ağrılı ve daha sık hale gelir. Kapsamlı bir inflamatuar süreç ile alt sırtta rahatsızlık görülür. Renal kolik atakları meydana gelebilir. Etkilenen elementlerin bulunduğu bölgede kemikler enfekte olduğunda yoğun bir ağrı sendromu oluşur. Hasarlı yapılar kırılgan hale gelir ve karmaşık kırık riskini artırır.

Hastalığın kutanöz formu ile, boyun, yüzün yanı sıra gözlerin ve ağzın mukoza zarında 0.75 mm çapa ulaşan sarı-turuncu lupomlar oluşur. Gelecekte, birleşebilirler. Bu kusurlar hasar gördüğünde ağrı ve kanama meydana gelir.

Hastalığın tedavisi

Phthisiatrician, kapsamlı bir tanıdan sonra bir hastada tüberkülozun nasıl tedavi edileceğini belirler. Mikobakteriler genellikle bireysel antibakteriyel ilaçlara dirençlidir, bu nedenle basillere karşı aktif olan birkaç ilacı içeren bir rejim reçete edilir.

Bu mikroorganizmaları bastırmak için en yaygın olarak kullanılanlar:

1. Rifampisin.
2. Ofloksasin.
3. İzoniazid.
4. Amikasin.
5. Streptomisin.

Antibiyotik tedavisi 2 ila 6 ay sürer. Bazı durumlarda, daha uzun bir kurs reçete edilir. Karaciğeri ilaçların toksik etkilerinden korumak için hastaların hepatoprotektör alması gerekir.

Bu ilaç grubu şunları içerir:

1. Temel.
2. Carsil.
3. Fosfogliv, vb.

Sindirim sistemini normalleştirmek ve mikroflorayı eski haline getirmek için probiyotikler reçete edilir:

1. Maksilak.
2. Acıpol.
3. Hilak Forte.

Tüberküloz enfeksiyonunun baskılanmasını hızlandırmak için immünomodülatörler önerilir:

1. Likopid.
2. Polioksidonyum.
3. Imunorix.

Ateşi ortadan kaldırmak, ağrıyı gidermek ve iltihaplanma sürecini bastırmak için aşağıdakiler dahil NSAID'ler reçete edilir:

1. Nimesulid.
2. İbuprofen.
3. Nurofen, vb.

Ek olarak, vücudun genel durumunu iyileştirmek ve bağışıklık sistemini güçlendirmek için multivitamin komplekslerinin alınması gerekir. Tüberküloz genellikle israfla komplike hale gelir, bu nedenle hastalara nazik, besin açısından zengin bir diyet önerilir. İlaç tedavisi egzersiz tedavisi ile tamamlanır.

Hafif egzersiz genel durumunuzu iyileştirecektir. Düzenli olarak temiz havada yürümek ve nefes egzersizleri yapmak tavsiye edilir.

Koch sopa direnci

Mikobakteriler çeşitli eksojen faktörlere karşı oldukça dirençlidir. Bu, yoğun dış kabuk tarafından kolaylaştırılmıştır. Mekanik hasarlardan ve birçok kimyasalın etkilerinden korunurlar. Çubuklar soğutulduğunda ve ısıtıldığında hayati kalır. Kurumazlar. Bu durumda, bakteriler uzun süreli donma ve kaynama sırasında ölür.

Çeşitli etkilere karşı hassasiyet

Laboratuvar testleri, mikobakterilerin dış ve iç ortamın çeşitli faktörlerinin etkisine duyarlılık derecesini ortaya çıkarmaya yardımcı oldu.

Ölümcül sıcaklık

Çubuklar için +60 °C'nin üzerindeki sıcaklıklar zaten kritiktir. Bu gibi durumlarda bakteriler 20-30 dakika içinde ölmeye başlar. Kaynarken, çeyrek saat yeterlidir. Ayrıca ortam -50 °C'ye dondurulduğunda mikroorganizmaların ölümü gözlemlenir.

Antibiyotikler ve diğer ilaçlar

Basil hızla antibiyotiklerin etkilerine karşı dirençli hale gelir. Daha önce mikobakterileri yok etmek için sadece bir ilaç yeterliydi, şimdi birkaç ilaç reçete ediliyor.

Kimyasal maddeler

Çubuk, hidrojen peroksit ve klor içeren dezenfektanlara karşı düşük bir dirence sahiptir. Bu ürünlerle yüzey işlemi bakterileri öldürmeye yardımcı olur.

Koch basilinin ölümü için diğer koşullar

Çubuk ultraviyole radyasyona tolerans göstermez, bu nedenle tesislerin temizlenmesi için kuvarslama önerilir. Ayrıca, düşük nem koşullarında mikobakterilerin ölümü gözlenir. Kuru bir ortam mikroorganizmaların büyümesini engeller.

Teşhis yöntemleri

Teşhisi doğrulamak için bir dizi test ve çalışma yapılır. Her şeyden önce, bir bakteriyoskopi yapılır. Balgamın mikroskop altında incelenmesini içerir. Bakteriyel aşılama, temiz bir kültürün izole edilmesine yardımcı olur. Ayrıca Gram veya Much-Weiss'e göre boyama yapılır. Çoğu zaman, insan vücudunda bir basilin varlığını doğrulamak için PCR yapılır. Bu, hızlı bir şekilde teşhis koymaya yardımcı olan hızlı bir testtir. Genel ve biyokimyasal kan ve idrar testleri sıklıkla reçete edilir.

Enflamasyonun birincil odağının oluştuğu organdaki doku hasarının doğasını netleştirmek için ek çalışmalara ihtiyaç vardır.

Akciğer hasarı belirtileri varsa, atayın:

• florografi;
• radyografi;
• BT.

Bu çalışmalar solunum sistemindeki enfeksiyon odaklarının belirlenmesine yardımcı olur. Böbrekler etkilenirse, bir ultrason taraması reçete edilir. Ciltte nodüller oluştuğunda dermatolog tarafından muayene gerekir. Patojeni tanımlamak için tüberküllerin içinde biriken sıvı incelenir. Nadir durumlarda, elde edilen doku bölümlerinin daha ileri histolojisi için bir biyopsi yapılır.