Lenf nodu tüberkülozu: ilk belirti ve semptomlar

Lenf nodu tüberkülozu, hastalığın yaygın bir ekstrapulmoner formudur. Esas olarak genç kadınları, daha az sıklıkla 25 yaşın altındaki erkekleri etkiler. Çocuklarda patoloji daha az yaygındır, ancak patolojileri genellikle ciddi komplikasyonlarla ilerler. Bu hastalık zamanında tanı ve karmaşık tedavi gerektirir, çünkü geç teşhis durumunda hastanın durumunu iyileştirmek için cerrahi müdahale gereklidir.

Genel bilgi

Lenf düğümleri bağışıklık fonksiyonu için gereklidir. Patojenik mikroorganizmalarla savaşan spesifik antikorlar oluştururlar. Lenfatik sistem olgunlaşmamışsa veya savunma mekanizmalarının çalışmasında keskin bir bozulma varsa, mikobakteriler düğümlere girerek inflamatuar-alerjik reaksiyonun gelişmesine yol açar.

Toplu aşılama ve antibiyotik kullanımı, tüberküloz lenfadenopatinin doğada daha sık birincil olduğu gerçeğine yol açmıştır, yani. inflamatuar odak, düğümlerde hemen oluşur. Bununla birlikte, enfeksiyonun akciğerlerden veya diğer organlardan damarlara yayıldığı ikincil bir durum da mümkündür.

İntratorasik lenf düğümleri (IHLN) nispeten nadiren etkilenir, periferik olanlar daha sık etkilenir.

Çoğu durumda, hastalık yavaş ilerler ve kroniktir. Belirgin semptomlar, yalnızca mikobakterilerin bir besin ortamında hızla çoğalmaya başladığı bağışıklıkta güçlü bir düşüş döneminde ortaya çıkar. Alevlenmeden sonra spontan remisyon meydana gelebilir, ancak koruyucu mekanizmalar çalışmıyorsa hayatı tehdit eden komplikasyonlar gelişir.

ICD-10 hastalık kodu

Uluslararası hastalık sınıflandırmasına göre, histolojik veya bakteriyolojik çalışmalarla doğrulanan lenf düğümlerinin tüberkülozu, A15.4 kodu ile işaretlenmiştir. Spesifik testler yapılmadıysa ve tanı klinik tabloya göre konulduysa, patoloji belirtilir. A16.3 olarak.

Lenf düğümlerinin tüberkülozunun patogenezi

Lenfoid doku stromasının makrofajları, mikobakterileri sitoplazmalarına yerleştirerek emebilir. Daha sonra fagolizozomlar oluşur. Bununla birlikte, mikobakteriler, onları enzimlerden koruyan yoğun bir zara sahiptir. Basiller ölmez ama üremezler de. Bu dönemde latent tüberküloz tanısı konulabilir.

Mikobakteriler, kendileri için uygun koşulların başlangıcında, 1 veya bir grup intratorasik veya periferik lenf nodunu etkileyerek lenfatik sistem boyunca hızla yayılır. Koch'un asası hızla çoğalmaya başlar ve yerel bir alerjik reaksiyona ve iltihaplanmaya neden olur. Dokular enfeksiyona sert tepki verir.

Bağışıklık sistemi etkinleştirilir. Sitokinler ve monositler, mikobakteriler tarafından dönüştürülen makrofajlardan özel fagositik granülomların oluşumunda rol oynar. Lenf düğümlerinin dokularında metabolik süreçler bozulur. Çoğu durumda, bu, kazeöz nekroz odaklarının oluşumuna yol açar.

Gelecekte, kendiliğinden iyileşme meydana gelebilir. Nüks sıklıkla Koch basilinin L-formlarının aktivasyonu ile ortaya çıkar.

Sınıflandırma ve formlar

Hasarlı elemanların konumuna bağlı olarak, 3 tip hastalık vardır:

• abdominal mezenterik adenit;
• servikal düğümlerin tüberkülozu;
• bronkoadenit.

En nadir görüleni abdominal mezenterik adenittir. Retroperitoneal ve mezenterik düğümlerin yenilgisi ile karakterizedir. Çoğu durumda, hastalığın bu formu ikincildir, yani. mikobakteriler, bağırsak veya midede bulunan birincil odaktan lenfatik sisteme girer.

Servikal lenf düğümlerinin tüberkülozu da nispeten nadirdir. Daha sık olarak, hastalık birincil niteliktedir, yani. mikobakteriler dış ortamdan akar. Çoğunlukla paratrakeal veya submandibular düğümler etkilenir.

Bronkoadenit, ekstrapulmoner tüberkülozun en yaygın şeklidir. Bazal, bronkopulmoner düğümlerin yanı sıra mediastinal bölgede bulunan lenfatik sistemin elemanlarına verilen hasar ile karakterizedir.

Kursu için 3 seçenek vardır:

1. Odak. Yenidoğanlarda daha sık teşhis edilir ve lenf düğümlerinde (çapı 5 cm'ye kadar) güçlü bir artış eşlik eder. Kapsül içinde dokuların aşırı büyümesi ve kazeöz nekroz oluşumu gözlenir. Düğümlerin lehimlenmesi ve konglomeraların oluşumu sıklıkla meydana gelir. Bu, hastalığın tedavisini zorlaştırır.
2. Sızdıran. Bu durumda, lenf düğümleri hafifçe artar. Kapsülün ötesine geçebilen perinodüler inflamasyon tespit edilir. Akciğerlerin bazal kısımlarının infiltrasyonu sıklıkla tespit edilir.
3. Küçük. Lenf düğümlerinde hafif bir artış var. Ancak, sağlamdırlar ve iyi hissedilirler. 1-2 eleman etkilenir. Aynı zamanda, semptomatik belirtiler zayıf bir şekilde ifade edilir.

İhlal hem birincil hem de ikincil olabilir. Bununla birlikte, mikobakteriler sıklıkla akciğerlerde bulunan odaktan düğümlere girer.

Morbidite risk grubu

Lenfatik sistemin tüberküloz lezyonu, mikobakterilerin insan vücuduna girmesinden sonra gelişir. Enfeksiyon genellikle havadaki damlacıklar ve temas yoluyla oluşur.

Patolojinin gelişimi için özel bir risk grubu, aşağıdakiler dahil, olumsuz koşullarda yaşayan insanları içerir:

• ilaç tedavisi kliniklerinin hastaları;
• huzurevi sakinleri;
• mülteciler;
• göçmenler;
• evsiz vb.

Mikobakterilerin anneden çocuğa intrauterin geçişi de mümkündür. Hastalığın ilk belirtileri ancak 4 ila 8 ay sürebilen kuluçka döneminin bitiminden sonra ortaya çıkar. Ek olarak, insan vücudunda mikobakterilerin aktivasyonuna katkıda bulunan bir dizi faktör vardır.

Bunlar şunları içerir:

• şeker hastalığı;
• HIV enfeksiyonu;
• bazı ilaçların kullanımı;
• vitamin eksikliği;
• immünosupresif tedavi gören;
• uzun süreli sigara içme deneyimi;
• alkolizm;
• beslenme eksiklikleri vb.

BCG aşısı yaptırmamış ve mikobakterilere karşı bağışıklığı olmayan kişilerde tüberküloz gelişme riski artar.

Enfeksiyon olasılığı

Mikobakteriler çevresel faktörlerin etkisine karşı dirençlidir ve farklı yüzeylerde uzun süre kalabilirler. Ancak bağışıklık sistemi normal çalışıyorsa mikobakterileri zamanında tespit eder ve yok eder.

Koruyucu mekanizmaların zayıflamasının arka planına karşı Koch basilinin vücuda düzenli olarak alınmasıyla enfeksiyon meydana gelir. Hasta bir kişi, ancak patolojinin ilerlemesi ve mikobakterilerin çevreye salınmaya başladığı açık bir forma geçişi durumunda bulaşıcıdır.

Onkolojiden farkı nedir

Tüberküloz, onkolojiden farklı olarak bulaşıcı bir hastalıktır. Patojen insandan insana bulaşabilir. Malign tümörleri olan kişiler başkalarına bulaştıramazlar. Aynı zamanda hem onkoloji hem de tüberküloz ile lenf düğümleri artabilir ve her iki bozukluk için benzer diğer semptomlar ortaya çıkar.

Lenf düğümlerinin tüberkülozu belirtileri

Hastalığın klinik tablosu, genel belirtilerden ve belirli düğümlerde belirli hasar belirtilerinden oluşur.

Ortak işaretler

Hastalarda lenfatik sistemin mikobakteriler tarafından yenilmesiyle, genel zehirlenme belirtilerinde bir artış gözlenir.

Bunlar şunları içerir:

• mide bulantısı;
• zayıflık;
• artan vücut ısısı;
• artan terleme;
• iştah kaybı;
• kilo kaybı;
• ishal;
• karın ağrısı;
• anemi;
• taşikardi;
• hızlı yorulma vb.

Periferik lenf düğümleri

Periferik lenf düğümlerinin tüberkülozuna doku ödemi eşlik eder. Elementler 1-3 cm çapa kadar büyür. Etkilenen dokuların sıkışması meydana gelir. Ayrıca boyun ve koltuk altlarında bulunan düğümler iyi hissedilir. Dokunulduğunda ağrılı ve hareketlidirler.

intratorasik lenf düğümleri

Çocuklarda ve yetişkinlerde intratorasik lenf düğümlerinin tüberkülozuna göğüs ağrısı, şiddetli terleme, ateş ve öksürük eşlik eder. Genellikle göğsün ön tarafında bulunan venöz ağda bir genişleme vardır.

Tüberküloz mezenterik adenit

Mezenterik lenf düğümlerinin tüberkülozuna şiddetli şişkinlik, kusma, hazımsızlık, dışkı bozuklukları, ağrı vb.

Hastalığın akut seyrinde semptomlar gastroenterit veya apandisit semptomlarına benzer.

Hastalığın seyrinin aşamaları ve özellikleri

Patolojik sürecin 4 aşaması vardır:

1. Birinci. Primer enfeksiyon ve granülomatöz odakların oluşumu ile karakterizedir. Bu süre zarfında, doku hasarının karakteristik semptomları yoktur.
2. Saniye. Enfeksiyon yoğunlaşır ve granülomlar hızla büyür. Oluşumların merkezinde nekroz oluşur. Dokuların ölümü, karakteristik zehirlenme belirtilerinin ortaya çıkmasına neden olur.
3. Üçüncü. Etkilenen bölge yumuşamaya başlar. Patolojik süreç cüruflu bir forma dönüşür. "Soğuk" bir apse gelişimi gözlenir.
4. Dördüncü. Cilde yakın yerleştirilmiş birkaç büyük granülom oluşur. Kıkırdak pasajların oluşma riski vardır. Çoğu zaman, pürülan kitleler çevreleyen dokuyu eritir ve dışarı çıkar.

yetişkinlerde

Bu tür insanlarda, mikobakterilerin akciğerlerde lokalize olan birincil odaktan damarlar yoluyla yayılması nedeniyle lenfatik sisteme zarar verilir. Çoğu zaman, hastalığın seyri, şiddetli öksürüğe neden olan bir bronkopulmoner fistül oluşumu ile komplike hale gelir. Bazal fibrozis sıklıkla gelişir. Yetişkinlerde, içinde kıvrılmış bir nekrotik kütle bulunan geniş alanlar oluşur.

Çoğu durumda yetişkinlerde lenf düğümlerinin yenilgisi, HIV enfeksiyonunun arka planına karşı immün yetmezliğin ilerlemesi nedeniyle gözlenir.

Çocuklarda

Periferik düğüm lezyonlarına sahip olmaları daha olasıdır. Birinci ve ikinci aşamalar asemptomatik olabilir. Bunun istisnası, çocuğun enfeksiyona karşı duyarlılığının artmasıdır. Bu, sıcaklıkta bir artışa ve iltihaplanma sürecinin belirtilerinin ortaya çıkmasına neden olur. Düğümler sert ve ağrılı hale gelir. Üstlerindeki cilt kırmızıya döner. Komplikasyonlar ortaya çıkıyor.

Lenf düğümlerinin tüberkülozunun tanımlanması

Lenf düğümlerinin tüberküloz lezyonu kapsamlı bir tanı gerektirir. Bir hastalık belirtileri ortaya çıktığında, gerekli çalışmaları yazacak bir uzmana başvurmanız gerekir.

Kim teşhisle uğraşıyor

Teşhis bir phthisiatrician tarafından gerçekleştirilir, ancak gerekirse dar odaklı uzmanlar dahil edilebilir.

Teşhis yöntemleri

Öncelikle doktor fizik muayene yapar ve hastanın şikayetlerini analiz eder.

Bundan sonra, immünolojik testler reçete edilir:

1. Mantoux.
2. Diaskintest.
3. Kuantiferon testi.

Daha tipik bir lokalizasyonda farklılık gösteren akciğerlerdeki odakları belirlemek için bronşların radyografisi ve endoskopisi reçete edilir. Ek olarak, karın organlarının ultrasonu ve torasik bölgenin BT'si gereklidir. Ek olarak, hastalara genel ve biyokimyasal kan testleri verilir. Tanıyı doğrulamak için sıklıkla biyopsi yapılır. Seçilen materyaller daha sonra histolojik inceleme için gönderilir.

Lenf düğümlerinin tüberkülozu nasıl tedavi edilir?

Hastalık erken bir aşamada tespit edilirse, ilaç kombinasyonu ile tedavi yapılabilir. Halk tarifleri ve fizyoterapi önlemlerinin kullanılmasına izin verilir. Daha ileri vakalarda ameliyat gerekir.

Kemoterapi (erken evre)

Kemoterapi için en sık olarak mikobakterilere karşı aktif olan 2-4 antibiyotik reçete edilir. Bu ilaçlar arasında Isoniazid, Ethambutol, Rifampisin ve Pyrazinamide bulunur. Tedavi süresi 9 ila 12 aydır.

Ek olarak, hastaların vitamin almaları önerilir. Mikobakterilerin aktivitesini baskılamak için tasarlanmış ilaçlar oldukça toksiktir, bu nedenle hastalara hepatoprotektörler reçete edilir.

Bu fonlar şunları içerir:

1. Hepabenne.
2. Carsil.
3. Fosfogliv.
4. Temel.

Ek olarak, semptomları ortadan kaldırmak için fonlar seçilir.

Enflamasyonu bastırmak ve ateşi ortadan kaldırmak için steroid olmayan antienflamatuar ilaçlar (NSAID'ler) reçete edilir:

1. İbuprofen.
2. Nimesulid.
3. Nurofen, vb.

Karmaşık tedavi, klinik belirtileri ortadan kaldırmaya ve mikobakterileri yok etmeye yardımcı olur.

Cerrahi müdahale

Düğümlerde nekroz odakları oluştuğunda çoğu durumda cerrahi müdahaleden kaçınılamaz. Ek olarak, operasyon endikasyonu 3-4 ay içinde konservatif tedavinin etkisizliğidir.

Müdahaleyi gerçekleştirirken, oluşan granülomun ortadan kaldırılması ve fistül pasajlarının dikilmesi (gerekirse) yapılır. Ağır vakalarda, hasarlı lenf düğümleri çıkarılır.

Temizleme ve durulama

Düğüm temizleme operasyonu genel anestezi altında yapılır. Enflamasyon bölgesine küçük bir kesi ile erişilir. Bundan sonra, hasarlı alanın içeriği boşaltılır. Kavite steril tuzlu su ve ardından dezenfektan solüsyonu ile yıkanır. Daha sonra iyileşmek için dikilir.

Fizyoterapi önlemleri

Lenf düğümlerinin tüberküloz lezyonları olan hastaların sıhhi bir ortamda tedavi edilmesi önerilir.

Büyük faydalar aşağıdakiler tarafından sağlanır:

• elektroforez;
• Egzersiz tedavisi;
• nefes egzersizleri;
• şifalı banyolar;
• çamur tedavisi vb.

Bu prosedürler, bağışıklık sistemini aktive etmeye ve mikobakterilerin aktivitesini daha hızlı bastırmaya yardımcı olur.

etnobilim

Lenf düğümlerinin tüberküloz lezyonlarını tedavi etmek için kullanılabilecek birçok geleneksel ilaç vardır. Kuru ayı kullanılması tavsiye edilir. Böcek toz haline getirilmeli ve bol su ile yenmelidir.

Bazı şifacılar bir dizi banyo yapmayı önerir.

İyileştirici bir ajan hazırlamak için ihtiyacınız olan:

1. 1 kg ot üzerine 5 litre kaynar su dökün ve 15 dakika bekletin.
2. İnfüzyonu süzün ve banyoya dökün.

Bağışıklık sistemini güçlendirmek için şifalı çay tüketilmesi önerilir.

Hazırlamak için ihtiyacınız olacak:

1. 100 gr kuş üzümü yaprağı, 75 gr nergis ve aynı miktarda budrayı ezin.
2. Tüm bileşenleri iyice karıştırın.
3. 1 yemek kaşığı dökün. 150 ml su karışımı.
4. Ürünü günde 4 kez iç.

Zencefil kökü kaynağına dayalı kompresler kullanıldığında da olumlu bir etki elde edilebilir.

İhtiyacınız olan ürünü hazırlamak için:

1. Yaklaşık 25 gr kök çıkarın ve 100 ml suda 15 dakika kaynatın.
2. Sıvıyı süzün ve kompres uygulamak için kullanın.
3. En az 3 saat boyunca uygulayın.

Lenf nodu tüberkülozu komplikasyonları

Çoğu zaman, lenf düğümlerinin yenilgisi, kaslı nekroz odağının atılımı gibi tehlikeli bir komplikasyonun gelişmesine yol açar. Düğümler karın boşluğunda bulunuyorsa, şiddetli peritonit gelişimine yol açacaktır. Boyun ve koltuk altlarındaki düğümler etkilenirse, içeriğin serbest bırakılması riski yüksektir.

Ek olarak, olası komplikasyonlar şunları içerir:

• akciğerin segmental atelektazisi;
• yumruklu pasajlar;
• nezle endobronşit;
• bronşolitiyazis;
• pulmoner kanama;
• eksüdatif plörezi, vb.

Ek olarak, nadir durumlarda, servikal düğümlere verilen hasarın arka planına karşı mezenterik tromboz meydana gelir. Bu genellikle ölümcül olan son derece tehlikeli bir durumdur. Komplikasyon yetişkinlerde daha sık görülür.

rehabilitasyon dönemi

Bu dönemde hastaların fiziksel ve duygusal aşırı yüklenmelerden kaçınmaları, düzenli olarak temiz havada yürümeleri gerekir. Ek olarak, fizyoterapiye gitmeleri, egzersiz terapisi yapmaları, koruyucu bir diyete ve tüm doktor tavsiyelerine uymaları tavsiye edilir. Rehabilitasyon süresi 3-6 ay sürer.

İyileşme prognozu

Zamanında tespit ve karmaşık tedavinin başlaması ile iyileşme prognozu olumludur. Hastalık komplikasyonlarla ilerlerse, hastalığın kronikleşmesi ve belirgin alevlenme ve remisyon dönemlerinin eşlik etmesi muhtemeldir. Nadir durumlarda, bu tip akciğer dışı tüberküloz ölümcüldür.

Hastalık önleme

Aşılama, tüberkülozun ilaçla önlenmesinde etkili bir yöntemdir. Çocuklara yaşamın ilk günlerinde hastanede BCG aşıları yapılmaktadır. Bu, gelecekte çocukta enfeksiyon riskini azaltır. Yeniden aşılama 7-8 yaşında yapılır. Yetişkinlerin altı ayda bir florografiden geçmesi tavsiye edilir.

İlaç önleme yöntemlerine ek olarak, tüberküloz riskini önemli ölçüde azaltabilecek ek yöntemler vardır:

• kişisel hijyen kurallarına uygunluk;
• toplu taşıma araçlarını kullandıktan sonra elleri yıkamak;
• sertleşme;
• temiz havada sık yürüyüşler;
• düzenli sporlar;
• doğru beslenme;
• kötü alışkanlıkların reddedilmesi;
• bulaşıcı hastalıkların zamanında tedavisi vb.

Ek olarak, mevcut tüm kronik hastalıkların alevlenmeleri için düzenli muayenelerin yapılması ve zamanında tedavi yapılması önerilir. Genellikle vitamin eksikliğinden muzdarip insanlar için düzenli olarak multivitamin kompleksleri almaları tavsiye edilir. Bağışıklığı artıran tekniklerin kullanılması mikobakterilerle enfeksiyon riskini azaltabilir.

Düzenli egzersiz yapan kişiler sağlıklı beslenmektedir ve kronik enfeksiyon hastalığı yoktur. hastalıklar, tüberküloz enfeksiyonu son derece nadiren tehlikeli olan genel bir forma dönüşür hayat.